Πάντα η έλευση ενός νέου χρόνου συνδέεται με όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες. Είναι η εκ προοιμίου νίκη του νέου έναντι του παλιού. Σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια, ο κόσμος θα τελειώσει το 2012. Δεν πίστευα ποτέ στα εσχατολογικά σενάρια και δεν νομίζω ότι θα αρχίσω τώρα. Ούτε στην μοιρολατρία. Σε μεγάλο βαθμό ορίζουμε οι ίδιοι τις τύχες μας. Ωραίες είναι οι ευχές, αλλά δεν μου λένε τίποτα αν δεν τις πιστεύουμε οι ίδιοι. Αν δηλαδή δεν σηκωθούμε από την βολή μας, τι νόημα θα έχει να λέμε “καλή χρονιά”;

Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και το ξέρουμε. Για να πάνε τα πράγματα καλύτερα σε κοινωνικό επίπεδο το βλέπω χλωμό. Κάτωχρο θα έλεγα. Δεν με νοιάζει για κανένα από τα γραβατωμένα καθίκια που καθορίζουν τις τύχες μας. Δεν πρόκειται να παίξω το παιχνίδι της μιζέριας που μας έχουν επιβάλλει. Ως ανθρωπότητα νοσούμε πολύ βαριά. Πλέον, από μόνοι μας προσφέρουμε εθελούσια την προσωπική μας ζωή στον εικονικό κόσμο του ίντερνετ. Κάνουμε upload κάθε λεπτομέρεια, κάθε στιγμιότυπο της προσωπικής μας ζωής. Ρήματα όπως “αγαπάω”, “ψυχαγωγούμαι”, “νοιάζομαι”, “σκέφτομαι”, έχουν γίνει ντεμοντέ, στον κόσμο των “likes”.

Η αποστειρωμένη επικοινωνία ονομάστηκε “μέσα κοινωνικής δικτύωσης” για να φτιασιδώσουμε την θλίψη. Μειώσαμε την αξία του βιώματος, μπροστά στα…emoticons. Αποφεύγοντας γενικεύσεις, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις την ανάγκη των σύγχρονων ανθρώπων να απέχουν από την συναισθηματική εμπλοκή, να ζήσουν ανώδυνα και χωρίς πόνο. Ζούμε για τις εντυπώσεις και όχι για την ουσία. Μπερδεύουμε τις έννοιες, επειδή παγιδευτήκαμε στον ψηφιακό κόσμο. Και όσο πιο απογοητευτική είναι η πραγματική ζωή, τόσο γινόμαστε και πιο δουλικοί στην εικονική. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό, από το κυνήγι της “επικαιρότητας”, την εκμαίευση της συμπάθειας, την θλιβερή προσπάθεια να αποδείξεις ότι είσαι ο πρώτος που είπε ή είδε κάτι. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται άσχετα μεταξύ τους, αλλά δεν είναι.

Πάντα πίστευα ότι η όποια επανάσταση κερδίζεται πρώτα από τον εαυτό μας. Επανάσταση απέναντι σ’ αυτό που είμαστε. Επανάσταση στο σπίτι μας και στην δουλειά μας. Στο γύρω περιβάλλον. Η επανάσταση είναι νοητική κατάσταση. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Υπάρχει κόσμος, που πιστεύει πως μόνο όταν θα καταστραφούμε εντελώς ως κοινωνία, τότε θα οικοδομήσουμε μια νέα με αξίες. Ως τότε τι όμως κύριοι;

Δεν είναι μια ευθεία γραμμή, η ζωή. Το μόνο που έχει νόημα να ευχηθώ για το 2012, είναι υγεία, για να μπορέσουμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Να ανακτήσουμε πίσω την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά μας. Να δημιουργήσουμε. Να κατανοήσουμε περισσότερο το μέσα μας και τα έξω μας. Ας είναι το 2012, το έτος που θα αποβιώσει ο παλιός κόσμος και θα δημιουργήσουμε έναν νέο πιο πολύχρωμο και όμορφο!

cSc