Twitter: μικρό εγχειρίδιο αναλφάβητων [part III]

Απελευθερώστε την κρυμμένη δύναμη του Twitter σας! Με υπερηφάνεια ανακοινώνουμε ότι τόσο η πρώτη πράξη αλλ’ ακόμα περισσότερο η δεύτερη πράξη του (γκχ-γκχ) τρίπρακτου τούτου έργου, χαιρετίστηκε μ’ ενθουσιασμό απ’ το σύνολο του διαδικτυωμένου απανταχού της γης Ελληνισμού. Εκτός απ’ τον ποταμό emails και μηνυμάτων που λάβαμε, σημειώνουμε ενδεικτικά και τη σωρεία ψηφισμάτων που εξέδωσαν σύλλογοι, σύνδεσμοι, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες ελληνικών σωματείων χρηστών κοινωνικών δικτύων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ανακοίνωση-πρόσκληση του Τριτοβάθμιου Συνδέσμου Απανταχού Τασμανίας & Ουιτλάνδης Ποντίων “Το κορτσόπον” (μας έκανε να δακρύσουμε).

Λοιπόν, ολοκληρώνουμε. Ελπίζω να έχετε χαρτομάντηλα πρόχειρα και να μη ξεχάσατε ότι τα προφυλακτικά σώζουν ζωές.

9. Κρείττον σιωπάν ή λαλείν μάτην…
Στο Twitter δεν ισχύει η ρήση “όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι” διότι, απλούστατα το Γαλάζιο Πουλί δεν είναι κοκκόρι. Μα τότε, είναι η Σιωπή, Χρυσός και πότε;

Δεν είναι όλοι οι χρήστες του Twitter αργόσχολοι ή εργαζόμενοι σε συνθήκες “δημοσιοϋπαλληλίας”. Εξ άλλου η φύση του Twitter το καθιστά ιδανική πλατφόρμα κοινωνικής διαδικτύωσης “εν κινήσει” – κι έτσι ακριβώς ξεκίνησε! Μια οποιαδήποτε (ψιλο-)έξυπνη τηλεφωνική συσκευή, πρόσβαση σε ένα WiFi δίκτυο ή συνδρομή σε mobile internet υπηρεσίες κι ένας client είναι όλα όσα χρειάζονται για να “τουητάρετε” απ’ οπουδήποτε, οποιαδήποτε ώρα. Σήμερα βέβαια, το timeline γεμίζει κυρίως από χρήστες σε desktop συσκευές οι οποίοι έχουν το πλεονέκτημα της ευκολότερης και αμεσότερης πρόσβασης σε συνδέσμους (blogs, YouTube κλπ) αλλά και της ταυτόχρονης θέασης πολλών σελίδων, tabs ή παραθύρων για άμεση διασταύρωση πηγών, έλεγχο συνομιλητών και έρευνα των δεδομένων. Θα περίμενε κανείς ότι αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ένα μεστότερο timeline, με πληροφόρηση ουσιαστική, με υπεύθυνες αναφορές και τις σχετικές παραπομπές. Σιγά, μη φάτε, έχουμε γλαρόσουπα. Πέρα απ’ το γεγονός ότι η πλειοψηφία των τουήτς είναι “100% pure barufen”, παρατηρείται ανησυχητικά αυξητική τάση παράλληλων μονολόγων αφ’ ενός και ατελείωτων replay των ίδιων ακριβώς διαλόγων αφ’ ετέρου (κάτι σαν το “Δυό Ξένοι” στην ελληνική tv – είναι εκεί no matter what year it is – or what month, for that matter). Ανοίγεις λοιπόν το Twitter, φρρραπ! πέφτουν τα τουήτς, τα κοιτάζεις και αναρωτιέσαι αν έκανε refresh το timeline από προχθές ή τι διάολο, μήπως είναι πάλι πρωτοχρονιά και έπαθε κάτι το iPhone. Φυσιολογικά λοιπόν γυρνάς στα DMs να δεις που είχατε μείνει με το τελευταίο “δυνάμει” κρεβατάμπλ παικτρόνι.

Τέτοιου είδους εκφυλιστικά φαινόμενα μαρτυρούν την αρχή του τέλους. H Πτώση του Twitter θα οφείλεται, δυστυχώς, στην αδυναμία των χρηστών του να ελέγξουν άμεσα κι αποτελεσματικά την ακατάσχετη, άνευ ειρμού και ουσίας, γλωσσοδιάρροια τους. Ήδη το κίνημα STFU (shut the fuck up!) εργάζεται υπογείως με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει (απειλητικά DMs, βομβαρδισμό σχετικών ΙΡ διευθύνσεων μέχρις επίτευξης denial of service και αναγκαστικής φίμωσης των δραστών) για ένα Twitter κοινωνικά δίκαιου, από το λαό και για το λαό. Αμήν.

Συμβουλές προς κορασίδες: Ευχαριστούμε που μας πληροφορείτε ανελλιπώς για την περίοδο, ωορηξία και δυσμηνόπαυση της κολλητής/ανταγωνίστριας/θείας σας. Ευχαριστούμε για την λεπτομερή περιγραφή του χθεσινοβραδυνού επεισοδίου “Τρυφερές Καρωτίδες” στον Alter. Eυχαριστούμε που επιβεβαιώνετε την απόφασή μας να ΜΗΝ βλέπουμε ειδήσεις στο Μέγκα τουητάροντας “με το νι και με το λι” τα όσα απαράδεκτα και προπαγανδιστικά λένε η Τρέμη κι η παρέα της. Τέλος, ευχαριστούμε που όλοι εσείς οι ακροατές και παραγωγοί των ιντερνετικών ραδιοφώνων μας βομβαρδίζετε με τα playlist σας και πόσο μεγαλειώδη είναι. Αισθανόμαστε σα να τ’ ακούμε, πράγμα που ίσως και να κάναμε αν δε μας τα πρήζατε τόσο.

10. Ο Steve Jobs είναι ο Θεός.
Όπου νεοεισερχόμενος χρήστης πείθεται εντός ολίγων λεπτών ότι όλοι οι Έλληνες έχουν iPhone, ότι το iPad πωλείται κρυφά και στην Ελλάδα και ότι όποιος δεν έχει iMac θα πάει στην κόλαση.

Μάλιστα. Αφού λοιπόν η Apple έχει το 10-12% της αγοράς Η/Υ, πού βρέθηκαν όλοι αυτοί οι τρελαμένοι όλοι/ες με iMac και MacBook Pro παρακαλώ μεσ’ το ελληνόφωνο Twitter και ξαφνικά η #systemgraph φαντάζει σημαντικότερος παίκτης απ’ όλα τα PCWorld του κόσμου κι οι κακομοίρηδες οι λινουξάδες (που, δικαιωματικά άλλωστε, νοιώθουν οι βασιλείς των social media αφού τα κληρονόμησαν απ’ τον πατέρα τους) βγάζουν σπυριά που άλλος κλέβει τη δόξα της Microsoft; E; Πείτε μου πού; Η απάντηση είναι απλή. Το Twitter, περισσότερο απ΄όλα τα social media, δεν είναι παρά μια διαστρεβλωμένη (χοντρά διαστρεβλωμένη) απεικόνιση της κοινωνικής πραγματικότητας. Όντας πιό απαιτητικό (θέλει μια άλφα αντίληψη, μια ταχύτητα συνδυαστικής σκέψης, μια ευκολία παράλληλης παρακολούθησης τριών-τεσσάρων ‘συνομιλιών’ [χώρια τα DMs], μια εγρήγορση άνω του μέσου όρου τέλος πάντων), προσελκύει ένα κοινό κάπως υψηλότερης πνευματικής υποστάθμης (μην καβαλήσουμε και κανένα καλάμι τώρα, και τα chat rooms έτσι άρχισαν και μετά έγινε το σούργελο). Προσοχή: οι στατιστικές δείχνουν ότι η πλειοψηφία των χρηστών του Twitter είναι άνω των 35 ετών. Αυτό ‘εξηγεί’ μια σχετική οικονομική κατάσταση που επιτρέπει την αγορά των συγκριτικά ακριβότερων προϊόντων του θείου Στηβ. Δεν αγνοούμε βέβαια το #fact ότι ο Έλλην θα κάνει το σκατό του παξιμάδι προκειμένου να είναι “in” (και να έχει iPhone ΚΑΙ iPad ενώ τo βρακί του το’χει πλύνε-βάλε). Έτσι, όταν με είχε πάρει πριν μήνες παλιός συνάδελφος απ’ την Apple (Europe) και τον ρώτησα πότε επιτέλους θα δούμε κι εμείς επίσημα iPad, με έστειλε πληροφορώντας με πως δυσανάλογα υψηλός αριθμός από τα πωλούμενα στις ΗΠΑ καταλήγουν να χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα και εν τέλει γιατί να στείλουν στην εδώ αντιπροσωπεία αφού οι πωλήσεις που περίμεναν έχουν ήδη πραγματοποιηθεί (επί 2) απ’ τους Έλληνες αλλού!

Συμβουλές προς κορασίδες: Αν είστε οπαδοί των OpenSource και του πιγκουίνου, δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε ή να ζηλέψετε. Δεν ωφελεί βέβαια ν’ ανοίγετε μέτωπα με τα Steve’s Fan Boys ούτε και να είστε απόλυτοι. Αυτά αφήστε τα για τα ψώνια και τους μουτζαχεντίν των εμπορικών σημάτων. Αν πάλι είστε αναγκασμένοι να υπομένετε τα Service Packs των Windows, κάντε υπομονή. Ιώβειο. Βγάλτε το άχτι σας επενδύοντας σ’ ένα iPhone μόλις η επιδότηση απ’ την εταιρία το καταστήσει εφικτό. Tουητάρετε απ’ το κινητό, εντυπωσιάζοντας γνωστούς και αγνώστους με το “via Echofon for iPhone”. Προσθέτει τουλάχιστον τρεις πόντους στο πέος και δώδεκα στο στήθος. Χωρίς χημικά πρόσθετα.

11. Ένας είναι ο αληθινός Προφήτης, ο Τσε.
Επειδή ακριβώς το κομμουνιστικό δόγμα είναι κλειστό, σαν proprietary λειτουργικό σύστημα.

Τι ποσοστό μαζεύει ολόκληρη η “αριστερά” στις εκλογές; Εξαρτάται ποιούς μετράς, φυσικά. Ε, μην τρελλαθούμε κι όλας: ας θεωρήσουμε “αριστερά” όλα τα κόμματα πλην των δύο δεξιών κομμάτων εξουσίας. Καθώς τόσους μήνες δεν έχω συναντήσει στο Twitter ούτε έναν που να δηλώνει ΛΑΟΣ, νομίζω η παραδοχή ευσταθεί για τους σκοπούς του παρόντος. Μάλιστα. Και τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν στους χρήστες του Twitter; Πενήντα ως εξήντα, σε περιόδους εκρύθμων καταστάσεων (ανά τον κόσμο) ίσως και εβδομήντα τοις εκατό. Πώς εξηγείται λοιπόν αυτό; Χμ. Πρώτον, ισχύει το ίδιο γενικό rationale όπως και για την Apple: το Twitter μαζεύει τον πιό high κόσμο κι η “αριστερή διανόηση” ήταν πάντοτε πρωτοπόρα, άρα και εντός των social media. Δεύτερον, οι ψήφοι στο Twitter δεν μετράνε σε τίποτα (ακόμη), οπότε κάποιοι πιο σφιχτόκωλοι το “παίζουν” και λίγο (έως πολύ) πιό αριστεροί, αφού βλέπουν ότι οι γκόμενες τσιμπάνε και είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα γενικώς. Τρίτον, με όλες τις τάσεις παρούσες και τους πληρωμένους πασοκοαπολογητές sitting ducks, δίνεται πεδίον δόξης λαμπρόν σε όλους όσους διαθέτουν ένα ψιλο-υπόβαθρο ιδεολογικής γνώσης να σφυροκοπούν ανελέητα τις κυβερνητικές επιλογές (με τη ΝΔ ποιός ασχολείται αλήθεια πέρα από κολλημένους) και να μαζεύουν followers. Τώρα, πώς μπορεί και συμβαδίζει το #10 με το #11; Η μόνη λογική εξήγηση: ότι είναι ακριβέστατη η ρήση πως η Ελλάδα είναι γεμάτη Αριστερούς με Δεξιές τσέπες…

Συμβουλές προς κορασίδες: Προσοχή, τα καλσόν σκίζονται πολύ εύκολα. Όλη αυτή η αριστεροσύνη που επικάθεται στα τουήτς διαφόρων σκουπίζεται πολύ εύκολα με λίγη καλοπέραση (π.χ. μόλις βγουν/βγούμε απ’ την κρίση). Ελάχιστοι/ες είναι οι βαθιά αριστεροί χρήστες (με την κλασική, ψαγμένη έννοια του όρου). Πιστεύω δε πως κανένας απ’ αυτούς δεν είναι μέλος κόμματος ή κομματιδίου.

12. Το πιό καλά φυλαγμένο Μυστικό
Γιατί σίγουρα, πίσω απ’ όλα αυτά τα avatar, κρύβεται ο δικός μας αληθινός, πραγματικός Φίλος. Ή Φίλη.

Τελικά, περνάμε καλά στο Twitter; Σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων, το γενικό κλίμα που επικρατεί είναι εντυπωσιακά θετικό. Ένας φυσιολογικός χρήστης μπορεί σε λίγες ημέρες έως λίγες εβδομάδες να έχει ενσωματωθεί σ’ ένα πρώτο, “κοντινό” κύκλο συνομιλητών με τους οποίους να αισθάνεται εξαιρετικά “οικείος”, να γνωρίζει πάνω-κάτω ένα δεύτερο κύκλο δεκαπλάσιων συνομιλητών με τους οποίους θα αισθάνεται “άνετα” να ανταλλάξει δυο παραπάνω κουβέντες και τέλος, ανάλογα με το πόσο δυναμικός είναι, να έχει στη διάθεσή του το σύνολο των χρηστών (ας πούμε μόνο στα ελληνικά, άρα λίγες χιλιάδες) προς τους οποίους μπορεί να απευθύνει τουήτς, να κάνει σχόλια, να γίνει follower. Αναλογιζόμενος παραλληλισμούς, δεν μπορώ παρά να μεταφερθώ στις καφετέριες των φοιτητικών μου χρόνων ή στα καφενεία της προηγούμενης γενιάς. Χονδρικά, πάντοτε ίσχυε κάτι ανάλογο: υπήρχαν μια ντουζίνα άνθρωποι με κάποιους απ’ τους οποίους καθόσουν πάντα στο ίδιο τραπέζι, πέντε-δέκα άλλες παρέες που τους γνώριζες αρκετά ώστε να καθήσεις μαζί τους αν χρειαζόταν και τέλος, ανάλογα το στυλ σου, μπορεί και να χαιρετιόσουν με όλο τον υπόλοιπο κόσμο που σύχναζε στην ίδια καφετέρια ή όχι. Το κλειδί των σχέσεων, ο κοινός παρονομαστής, ήταν το γεγονός ότι όλοι/όλες ήταν θαμώνες του ίδιου μαγαζιού. Στη σημερινή εποχή, τα ραβασάκια μπορεί να έχουν αντικατασταθεί από DMs, το “κάρφωμα” με τα μάτια ή το φύσημα του καπνού με έξυπνες ατάκες και κομψά (ή λιγότερο κομψά) καμουφλαρισμένα τουήτς, αλλά το πλαίσιο εντός του οποίου παίζονται όλα αυτά παραμένει ένα μαγαζί. Το τουητερομάγαζο έχει τη διακόσμηση που διαλέγει ο καθένας, την ευκολία να μπαίνεις, να βγαίνεις και να κάθεσαι όσο θέλεις, όποτε θέλεις. Η τεχνολογία επιτρέπει να στήσει ο καθένας ένα πολύ συνθετότερο “προσωπείο” (avatar+nick+blog+…) απ’ όσο παλιότερα, όταν μόνο το χρώμα των ρούχων και το στυλ των μαλλιών προσδιόριζαν γενικά την ομάδα όπου “ανήκε” κάποιος/α.

Οπότε; Τι παραπάνω έχει αυτό το τόσο επιτυχημένο μαγαζί που λέγεται Twitter και ασχολούνται όλοι μαζί του (και με τους θαμώνες-χρήστες του); Από που πηγάζει η υποτιθέμενη δύναμή του στα κοινωνικά (και, γι αρκετούς, στα πολιτικά) δρώμενα; Μια σημαντική πτυχή που (κατόπιν επιλογής) δεν έτυχε εξέτασης εδώ αποτελεί το εκπληκτικό πλεονέκτημα του μέσου αυτού ως εργαλείου οργάνωσης και άμεσης κινητοποίησης πολιτών σε κρίσιμες περιόδους ή σε περιόδους κρίσεων. Αν και το έχουμε ζήσει σε κάποιο (ελάχιστο) βαθμό και στην Ελλάδα σε ολίγες περιπτώσεις, οι Έλληνες χρήστες που το δουλεύουν ως τέτοιο συστηματικά και με συνέπεια είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός ανθρώπου. Η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών χρησιμοποιεί το Twitter σαν την σύγχρονη εκδοχή ενός ευπρόσιτου, αξιοπρεπούς “στεκιού” το οποίο χωράει πανεύκολα στο, συνήθως, βεβαρημένο τους πρόγραμμα, είναι ανέξοδο (αντίθετα με τη χρήση ενός καφέ ή ενός μπαρ λ.χ.), δεν προβάλλει άμεσες δεσμεύσεις και – κυρίως – δεν εκθέτει το χρήστη του, αν χρησιμοποιηθεί με λίγη σύνεση και προσοχή. Ειδικά η δυνατότητα να επιλέξει ο χρήστης το βαθμό στον οποίο δημοσιοποιεί τα προσωπικά του στοιχεία δίνουν στο Twitter ένα πλεονέκτημα που δύσκολα μπορούν να προσεγγίσουν άλλες πλατφόρμες κοινωνικής διαδικτύωσης, άσχετα αν τελικά η ανωνυμία και η ψευδωνυμία έχουν “ξεπεραστεί” εκ των πραγμάτων στην κοινωνία μας.

Αυτό που δεν έχει ξεπεραστεί είναι η αβάσταχτη μοναξιά του σημερινού ανθρώπου που “ψάχνεται” στο διαδίκτυο να επιτύχει μια προσέγγιση με τον ιδανικό Άλλο/την ιδανική Άλλη, είτε για την απλή ανταλλαγή μιας αναζωογονητικής κουβέντας , είτε για την λίγο πιο σύνθετη ανταλλαγή ολίγων σωματικών “υγρών”…

Συμβουλές προς κορασίδες: Τι να συμβουλέψει ένας μεσήλικας με περουκίνι τώρα, σοβαρολογείτε; Γελάστε αν κρίνετε κάτι απ’ τα γραφόμενα ως αστείο και φροντίστε να περνάτε καλά. Αν προκύψει και κάτι καλό να κάνετε, κάντε το. No regrets, we only live twice.

nootropia