Οι πολιτικοί που πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις προσπαθούν να διαμορφώσουν το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου μέσα από τρεις συν μία (3+1) πολιτικές μπλόφες.

Ο «επικίνδυνος»

Η πρώτη μπλόφα έχει να κάνει με τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα στη μεγάλη απειλή για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ενδεχόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Από την άλλη πλευρά, όμως, χρειάζεται θράσος για να επικαλούνται την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην υπερχρέωση, στην ελεγχόμενη χρεοκοπία και δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τις διαρθρωτικές αλλαγές που συμπεριλαμβάνονται στην πολιτική του μνημονίου.

Ουσιαστικά ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος επιδιώκουν να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα ανομήματα του δικομματισμού. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διέλυσαν με τους μαζικούς διορισμούς τη δημόσια διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ο δικομματισμός έσπασε κάθε ρεκόρ στη σπατάλη, στη διαπλοκή και στην ιδιοτελή κακοδιαχείριση, με αποτέλεσμα να χαθεί ο έλεγχος των δημοσίων δαπανών, του ελλείμματος και του χρέους. Ο ανταγωνισμός του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ στάθηκε εμπόδιο στη διαπραγμάτευση ενός λογικού, από την άποψη των καλώς εννοούμενων ελληνικών συμφερόντων, μνημονίου και στην αποτελεσματική εφαρμογή του. Οι πολιτικοί ελιγμοί των «πράσινων» και των «γαλάζιων» υπονόμευσαν το πείραμα Παπαδήμου και έχουν μετατρέψει τη χώρα σε έναν μεγάλο φοιτητικό σύλλογο όπου όλοι συζητάνε για τα εκλογικά αποτελέσματα χωρίς να είναι σε θέση να σχηματίσουν κυβέρνηση και να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα.

Η συμπαράταξη

Η δεύτερη πολιτική μπλόφα που αναμένεται να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών είναι η υποτιθέμενη συμπαράταξη της κεντροδεξιάς, προκειμένου να ανακοπεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Ακόμα κι αν δεχτούμε τη βασική πολιτική θέση ότι η χώρα δεν έχει ήδη καταστραφεί αλλά μπορεί να καταστραφεί εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συμβιβαστούμε με την αναποτελεσματικότητα, τη διαπλοκή και τη διαφθορά της ΝΔ για να αποτρέψουμε την επικείμενη καταστροφή.

Το σενάριο της συμπαράταξης είναι μια μέθοδος παραμονής του κ. Σαμαρά στην κομματική εξουσία και επανένταξης της κ. Μπακογιάννη στο παιχνίδι της «γαλάζιας» διαδοχής. Η ιδεολογική, πολιτική εξουδετέρωση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επιτευχθεί με πολύ πιο δημιουργικό τρόπο εάν υπήρχαν άλλες κεντροδεξιές δυνάμεις –για παράδειγμα, ένας φιλελεύθερος πόλος και ο ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη– ικανές να πρωταγωνιστήσουν στην αντιπαράθεση με την αντιμνημονιακή Αριστερά και στη συνέχεια να στηρίξουν πολιτικά μια κατά βάση κεντροδεξιά κυβέρνηση.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η ΝΔ εξυπηρετεί τέλεια τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι ότι μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα σχηματιστεί μια μη βιώσιμη κυβέρνηση, που θα στηρίζεται κυρίως στη ΝΔ. Η αποτυχία αυτής της κυβέρνησης, η οποία δείχνει περίπου προγραμματισμένη, θα ανοίξει το δρόμο για τον πολιτικό, εκλογικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων της Αριστεράς σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ξέχασαν τα μέτρα

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την εκλογική τους πτώση, μιλάνε συνεχώς για επαναδιαπραγμάτευση ή αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, αποφεύγοντας σκόπιμα να αναφερθούν στον… τηλεφωνικό κατάλογο μέτρων που πρόκειται να εφαρμοστούν αμέσως μετά το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Γαλλίας κ. Ολάντ, υπογραμμίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι πρέπει να τηρήσουμε πλήρως τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχιστούν οι οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι αποκλίσεις στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού και θα προετοιμαστούν σαρωτικές δημοσιονομικές παρεμβάσεις, ύψους 12-14 δισ. ευρώ, για το 2013 και το 2014.

Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος δεν ασχολούνται με αυτές τις «λεπτομέρειες» που θα δοκιμάσουν τις οικονομικές και κοινωνικές αντοχές μας στη διάρκεια της επόμενης διετίας, απλώς περιγράφουν πώς θα ήθελαν να είναι το νέο μνημόνιο – εντελώς διαφορετικό από αυτό που υπέγραψαν και οι δυο τους, δεσμευόμενοι με τον πιο επίσημο τρόπο. Προσφέρουν στο εκλογικό σώμα διάφορες αναπτυξιακές φαντασιώσεις, οι οποίες βέβαια καμία σχέση δεν έχουν με τη σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της επόμενης μέρας.

Ανύπαρκτη λύση

Η τέταρτη πολιτική μπλόφα που προσδιόρισε το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, και γι’ αυτό επαναλαμβάνεται στην πορεία προς τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, είναι η βασική θέση των αντιμνημονιακών κομμάτων για μονομερή καταγγελία του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων που συνδέονται με αυτό χωρίς να βρεθεί η Ελλάδα εκτός ευρώ και χωρίς να υπάρξει το παραμικρό κόστος για τους ψηφοφόρους που στηρίζουν αυτή την επιλογή.

Από τους αρμόδιους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέχρι τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, τον ηγέτη των Οικολόγων Πράσινων, όλοι μας προειδοποιούν ότι η θέση της μονομερούς καταγγελίας οδηγεί σε έξοδο από το ευρώ και πτώση του βιοτικού μας επιπέδου τουλάχιστον κατά 50%-60%. Μια καλή πολιτική μπλόφα, όμως, στηρίζεται αναγκαστικά σε μια εικονική ευρωπαϊκή πραγματικότητα στα μέτρα του αντιμνημονιακού παραμυθιού.

Γιώργος Κύρτσος

___________________________________________________________

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1jM