Μπορεί κάποιος από τους πολιτικούς και από τους ανθρώπους που στηρίζουν ακόμα αυτό το καθεστώς πολιτικής διακυβέρνησης, να μου εγγυηθεί ότι το πρωί της 18ης Ιουνίου θα βγω έξω και θα νιώθω πιο ανάλαφρη και αισιόδοξη για το μέλλον που ακολουθεί; Συγχωρέστε με αλλά εγώ μπροστά μου μόνο μαύρο πανί βλέπω. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να αντιληφθούν την φθίνουσα πορεία της κοινωνίας μας που οδήγησε στην πολιτική απαξίωση, στην πελατειακή συμπεριφορά και στην μη αξιοκρατική αντιμετώπιση των πραγμάτων, ακόμα και τώρα που είμαστε ένα βημα, τι ένα βήμα, γέρνουμε ήδη στον γκρεμό της φθοράς και της πτώχευσης, θεωρώ ότι θα χρειαστούν πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς τόσο σε πνευματικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, τότε πώς θα σηκώσουμε τα μανίκια μας για να προχωρήσουμε; «Με τραύματα;» θα με ρωτήσετε, ναι με τραύματα θα σας απαντήσω εγώ. Με τραύματα, απώλειες και θλίψη. Αλλά πρέπει να σταματήσει επιτέλους αυτό το κακό να κατηγορούμε τους άλλους και να μην κοιτάμε πρώτα από όλους τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Ποιες ήταν οι προτεραιότητες μας τόσα χρόνια; Μπορούσαμε να αναλογιστούμε τις δυνατότητές μας; Μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα »θέλω», ‘επιθυμω’, από το τι πραγματικά χρειαζόμαστε και έχουμε τη δυνανατότητα να κάνουμε; Όχι, γιατί μας έταξαν ένα επίγειο παράδεισο χωρίς όμως ποτέ να γυρίσουμε και να κοιτάξουμε από πού αρχίζει αυτός ο τεχνητός επίγειος παράδεισος; Μπορούμε να τον διανύσουμε; Έχουμε την δυνατότητα να ανταποκριθούμε ή η ώρα της κρίσης θα είναι τσεκούρι στα χέρια μας;

Τόσα χρόνια ψήφιζαν και ψηφίζουμε χωρίς να ξέρουμε τα δικαιώματά μας. Χωρίς να ξέρουμε την δύναμή μας. Σημαιάκια, κονκάρδες και έξυπνα συνθήματα που χαϊδεύουν τα αυτιά μας ειναι τα μόνα μας πολιτικά εφόδια. Ποιος πράγματι από εμάς, μήνυσε έναν πολιτικό, ότι μας πρόδωσε, μας κορόιδεψε, ότι μας πούλησε, ότι μας έταξε φύκια και μεταξωτές κορδέλες και τελικά μας πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Ποιος από εμάς απαίτησε την καθαίρεση κάποιου βουλευτή που δεν ανταποκρινόταν στα πολιτικά ιδεώδη που πρέσβευε προ εκλογών; Ουδείς, ακόμα και εγώ που γράφω αυτό το κείμενο.

Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει και όσο πλησιάζει ο καιρός των δεύτερων εκλογών, εγώ και όλοι απορούμε και αναρωτιόμαστε. Τι θα ψηφίσουμε; Τι θα γίνει;

Σκοτάδι όμως και η απορία πλανιέται γύρω μας. Ελπίζω την Κυριακή το πρωί η αντίληψη και η προνοητικότητά μας να δώσουν την λύση που ζητάμε.

της Κατερίνας Σαμψώνα

__________________________________________________________

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1ra