Αγανακτισμένοι, θυμωμένοι ή ευτυχισμένοι;

Καταρχήν θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι. Θα θέλαμε να ήμασταν μονίμως σε ένα τουριστικό θέρετρο. Θάλασσα και κοκοφοίνικες ή χιόνια και βουνά, όπως το προτιμά ο καθένας, και πού και πού να ονομάζουμε το χόμπι μας δουλειά για να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα ρε παιδί μου. Αυτό για το 99.999% των ανθρώπων δεν είναι εφικτό, οπότε πάμε παρακάτω.

Ωραία, ήμασταν λίγο έως πολύ υπερβολικοί προηγουμένως. Όχι, όχι, δεν τα θέλουμε όλα αυτά. Θέλουμε μια εξαιρετική δουλειά (πενθήμερη-οκταώρου) που να μας προσφέρει ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό εισόδημα. Ταξίδια κάθε χρόνο στο εξωτερικό και στο εσωτερικό όμως, για να τονώνουμε και την ελληνική οικονομία. Θέατρο, κινηματογράφο, ποτάκι το βράδυ.

Όχι, όχι, πολυτέλειες, ουτοπίες, το 70% των ανθρώπων δεν το έχουν αυτό. Ας προσγειωθούμε. Θέλουμε μια “φυσιολογική” δουλειά (ας δουλεύουμε και έξι μέρες στην τελική, και δεκάωρο την ημέρα) αλλά όταν φτάνει η Κυριακή θα πηγαίνουμε για μπανάκι ή εκδρομούλα κάπου κοντά και οικονομικά, και θα τρώμε και σε καμιά ταβέρνα αραιά και πού. Όχι, όχι οικονομική κρίση έχουμε. Eίναι δυνατόν να τα κάνουμε όλα αυτά; Άλλωστε μόνο ένα 40% καταφέρνει να το κάνει.

Όπως λέει και ένα αρχαίο γνωμικό (το έμαθα από τη γιαγιά μου που έζησε και κατοχή) μειώνοντας τις επιθυμίες μας συναντούμε και την ευτυχία (έπειτα βέβαια θα ήμασταν άνθρωποι ή υπεράνθρωποι;). Εντάξει, θα το κάνουμε, θα συμβιβαστούμε, θα το προσπαθήσουμε τέλος πάντων. Θα αγωνιστούμε να βρούμε μια δουλειά, και δεύτερη εφόσον τα καταφέρουμε και είμαστε από τους τυχερούς. Και θα είμαστε ευχαριστημένοι που κατορθώνουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και επιβιώνουμε. Και θα είμαστε σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι. Έτσι κάνουν οι δουλευταράδες, έτσι πάει μπροστά ο κόσμος και θα μας κατατάσσουν στο 85 – 90% του πληθυσμού! Θα είμαστε η πλειοψηφία! Θα είμαστε χαρούμενοι γιατί όλοι στην ίδια κατάσταση είναι άλλωστε!

Και θα ξεχάσουμε τα περαιτέρω. Ποιος τα χρειάζεται; Άλλωστε υπάρχουν και χειρότερα. Και αντί να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι, θα αλλάζουμε κανάλια στη τηλεόραση. Και στο τέλος μετά από μια σύντομη (ελλείψει χρόνου) ανασκόπηση της ζωής μας θα πρέπει να είμαστε αγανακτισμένοι, θυμωμένοι ή ευτυχισμένοι;

του Σ.Μ.

___________________________________________________________

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1H0

This entry was posted in Austerity, Crisis, Society and tagged , , , , . Bookmark the permalink.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s