Τελευταία μέρα του Ιούλη, στην όμορφη Κύθνο. Νησάκι άγνωστο στους πολλούς, γνώριμο πια σε μένα. Τελικά, καλύτερα πράγματα στη ζωή αποδεικνύονται αυτά για τα οποία δεν είχες μεγάλες προσδοκίες. Έτσι και το μέρος αυτό. Το αγαπάς σταδιακά, σε κερδίζει μέρα με τη μέρα σαν τους μεγάλους έρωτες που σου προέκυψαν ενώ στην αρχή ήσουν τελείως αρνητικός στο να υποκύψεις.

Ο Αύγουστος περίμενε τον Ιούλη να την κάνει σιγά σιγά κι εγώ ξύπνησα για τρίτο κατά σειρά πρωινό, ακούγοντας τους παφλασμούς των κυμάτων που έσκαγαν στην παραλία πάνω απ΄την οποία χτίστηκε το όμορφο σπιτάκι που μέναμε. Αποφάσισα να κατέβω το μονοπατάκι και να βρεθώ για ένα πρωινό μπάνιο στη θάλασσα που με κοίμιζε τόσο ήρεμα τα τελευταία βράδια. Μετά από μια μικρή αλλά υπέροχη διαδρομή μες στα δέντρα και τα λουλούδια έφτασα στη μπλε πόρτα του παράδεισου. Κατέβηκα τα σκαλιά, περπάτησα στη χρυσή άμμο και έβαλα την πετσέτα μου στη λυτρωτική σκιά από ένα αρμυρίκι. Η βουτιά στην πρωινή θάλασσα με ξύπνησε. Κοίταξα γύρω μου. Ο ήλιος ακόμα δεν είχε αρχίσει να καίει, ο κόσμος δεν είχε ξυπνήσει και ένα δροσερό αεράκι σου κανε παρέα. Κάποιες φορές αυτή η επαφή μόνο με τον εαυτό σου και τη φύση είναι λυτρωτική. Για λίγο. Τόσο όσο χρειάζεσαι για να επιστρέψεις πιο γαλήνιος στα δυο εκείνα μάτια που σε προσέχουν πάνω στο μπαλκόνι.

Έκατσα για λίγη ώρα στην άμμο με το κύμα στα πόδια μου. Μία λέξη περιτριγύριζε το μυαλό μου συνέχεια: Ευτυχία. Αντιλήφθηκα πόσες λίγες στιγμές, ίσως ελάχιστες αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να νιώσει ευτυχισμένος. Πόσες αληθινές στιγμές ευτυχίας χάνουμε καθημερινά, έχοντας αλλού το μυαλό μας, το βλέμμα μας, την ψυχή μας. Νομίζουμε συνεχώς ότι κάτι μας λείπει, ότι κάπου αλλού έπρεπε να είμαστε, ότι άλλους ανθρώπους θέλουμε κοντά μας.

Μετά απο μέρες επέστρεψα στη δύσκολη καθημερινότητα μου. Με αγωνία για τον χειμώνα που έρχεται. Θα ναι καλύτερος; Θα ναι ακόμα χειρότερος απ’ τον απαίσιο για όλους προηγούμενο; Δεν με νοιάζει. Όποτε δεν νιώθω καλά θα κοιτάζω έστω και στην οθόνη του υπολογιστή την εικόνα εκείνου του πρωινού στην Κύθνο. Και θα σκέφτομαι πάντα οτι η ευτυχία είναι τόσο απλή και τόσο κοντά σου αρκεί να ‘χεις το μυαλό σου ανοιχτό και την ψυχή σου ελεύθερη. Καλό χειμώνα και να προσέχετε όσους αγαπάτε σαν τα μάτια σας.

της Γεωργίας Κότταλη

________________________________________________________________

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1Iz