Ο Xavier Alvarez* είχε μια τάση να ψεύδεται. Υποστήριζε ότι έπαιζε χόκεϋ στους Detroit Red Wings και άλλοτε ότι είχε παντρευτεί μια στάρλετ από το Μεξικό. Μια μέρα στην πρώτη συνάντηση των μελών ενός συμβουλίου ύδατος στο οποίο είχε εκλεγεί, παρουσίασε τον εαυτό του ως πρώην πεζοναύτη που τραυματίστηκε πολλές φορές και υποστήριξε ότι στο παρελθόν είχε λάβει μετάλλιο ανδρείας.

Εξαιτίας όμως της αναφοράς του στην δήθεν λήψη από μέρος του μεταλλίου ανδρείας βρέθηκε να έχει παραβιάσει ένα νόμο της κυβέρνησης  Boush τον The Stolen Valor Act, 18 U.S.C. § 704. Με τον νόμο αυτόν, απειλούταν με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους όποιος διέδιδε ψευδώς ότι έχει λάβει μετάλλιο ανδρείας και με ακόμα μεγαλύτερη ποινή απειλούταν όταν αναφερόταν σε ομοσπονδιακό μετάλλιο.

Η υπόθεση έφτασε ενώπιων του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις 22 Φεβρουαρίου 2012 και στις 28 Ιουνίου 2012 δημοσιεύθηκε η απόφαση.

Το Δικαστήριο με ψήφους 6-3  (Alito, Scalia, Thomas) έκρινε ότι ο Alvarez έχει δικαίωμα να ψεύδεται.

Αφού ο δικαστής Kennedy με ζηλευτά γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει τα πραγματικά περιστατικά και τις θέσεις των διαδίκων και προχωρά στην ανάλυση του σκεπτικού της απόφασης.

Λέει χαρακτηρίστηκα «…Επιτρέποντας στην κυβέρνηση να διώκει ποινικά αυτού του είδους τον λόγο είτε κάποιος τον φωνάζει από τις στέγες ή είτε τον μεταδίδει σε ένα μονό άτομο και ο ψίθυρος μόλις ακούγεται, επιτρέπουμε στην κυβέρνηση να θεσπίσει έναν κατάλογο με ποιες δηλώσεις επιτρέπονται. Αυτή η κυβερνητική εξουσία δεν έχει κάποιες σαφείς αρχές που να την περιορίζουν. Η Συνταγματική παράδοση μας στέκεται ενάντια στην ιδέα ότι χρειαζόμαστε Υπουργείο Αλήθειας της Ωκεανία. Βλ. Γ. Όργουελ, Δεκαεννέα ογδόντα τέσσερα (1949) (Centennial ed. 2003)…».

Κατά το Δικαστήριο μόνο όταν οι ψευδείς δηλώσεις χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση απατής μπορούν να περιορίζονται. Μια δήλωση στα πλαίσια κοινωνικών σχέσεων, ότι κάποιος είχε μετάλλιο ανδρείας δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί βλάβη και η Κυβέρνηση αντί να χρησιμοποιεί το έσχατο μέσο της ποινικής δίωξης θα έπρεπε να έχει μια δημόσια βάση δεδομένων με αυτούς που έχουν λάβει μετάλλιο ανδρείας ώστε να είναι δυνατή η επαλήθευση του λόγου.

Έτσι κριτής της αλήθειας μια δήλωσης καθίσταται το άτομο και όχι το Κράτος. Ο νόμος που επιδιώκει να ελέγξει χωρίς κανέναν περιορισμό και να καταστείλει όλες τις ψευδείς δηλώσεις για ένα θέμα, προσβάλλει το δικαίωμα των ανθρώπων να ψεύδονται στις μεταξύ τους σχέσεις με μόνες συνέπειες τις κοινωνικές. Μια ψευδής δήλωση μπορεί να ανατραπεί μόνο από την αλήθεια, όπως και έγινε στην περίπτωση του Alvarez, με τον δικαστή να επικαλείται εφημερίδες που γελοιοποιούσαν τον Alvarez για το ψέμα του.

Έτσι δεν μπορεί να διώκουμε το ανώδυνο ψέμα που μπορεί να λεχθεί σε ένα μπαρ για να ρίξουμε μια γκόμενα ή μεταξύ αγνώστων συνεπιβατών σε μια πτήση του αεροπλάνου ή σε μια συνάντηση μεταξύ παλιών συμμαθητών μόνο και μόνο επειδή είναι ψέμα.

Όπως είπε και ο δικαστής Smith του 9ου Εφετείου «Αν το ψέμα για ένα μετάλλιο μπορεί να χαρακτηριστεί ως έγκλημα, έτσι μπορούν να χαρακτηρισθούν ως εγκλήματα άλλα καθημερινά ψέματα σχετικά με την ηλικία του ατόμου ή η παραποίηση της οικονομικής κατάσταση ενός ατόμου στο Facebook ή το ψέμα στην μάνα για το ποτό, το κάπνισμα ή το σεξ».

του Τάκη Καπώνη

* πρώην μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ύδατος του Three Valleys στην ανατολική κομητεία του Los Angeles.
________________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1Sn