Αποφάσισαν τα μέλη ενός συλλόγου γονέων σε  σχολείο στο Χαλάνδρι να μη δεχτούν παιδάκια ρομά στις τάξεις. Το μεγάλο θέμα δεν είναι τι αποφάσισε ένα σύλλογος γονέων (που δεν γνωρίζουμε καν πόσους από τους γονείς εκπροσωπεί). Το μεγάλο θέμα είναι ότι σε μια χώρα που θεωρείται ότι έχει πολίτευμα και παράδοση  δημοκρατική, τίθεται ένα τέτοιο ζήτημα σε ψηφοφορία!

Στην ουσία δηλαδή, κάποιοι αμφισβητούν την καθολική ισχύ του δικαιώματος των παιδιών στην μόρφωση και θεωρούν ότι, αν  πρόκειται για «τσιγγανάκια», το δικαίωμα τους θα ασκηθεί μόνο αν το επιθυμεί η πλειοψηφία των γονέων του σχολείου! Θεωρούν ότι τα πάντα μπορούν να  μπουν σε μια ψηφοφορία και η πλειοψηφία να αποφασίσει. Εν ονόματι της… δημοκρατίας ασφαλώς!

Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη σύγχυση. Μπερδεύουν  τη δημοκρατία με την αρχή της πλειοψηφίας. Η δημοκρατία δεν είναι το πολίτευμα που δίνει στην (όποια) πλειοψηφία τη δυνατότητα να κάνει ο,τι της αρέσει. Η δημοκρατία προστατεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες έστω και ενός πολίτη. Φαντάζεστε να μπορούσε μια πλειοψηφική ομάδα σε ένα σωματείο να βάλει σε ψηφοφορία το αν θα εκφράζονται ελεύθερα οι αντίπαλοί της;  Μα, σε μια περίοδο έντασης, μπορεί η πλειοψηφία να ψήφιζε υπέρ της απαγόρευσης έκφρασης αντίθετων απόψεων! Σοβαρά μπορεί να  υποστηρίξει κάποιος ότι αυτό είναι …Δημοκρατία;  Να φιμώνονται οι αντίθετες φωνές , αν είναι λιγότερες;

Δυστυχώς, όσο κι αν καυχιόμαστε ότι είμαστε η κοιτίδα της δημοκρατίας, η σύγχυση που επικρατεί γύρω μας σε τέτοια  θέματα είναι μεγάλη. Λίγο οι προκαταλήψεις, λίγο το κλείσιμο του ματιού σε κάθε είδους τσαμπουκά και η έλλειψη στέρεης δημοκρατικής συνείδησης και το έδαφος έχει προετοιμαστεί. Έχω μια υποψία πως πιο εύκολα θα βρει  χώρο και χρόνο να ακουστεί ο σύλλογος γονέων που δε θέλει να  μολυνθεί από τα τσιγγανάκια, παρά κάποιος που θα μιλήσει στο όνομα των δημοκρατικών αξιών! Κι έτσι, μέσα στη γενική σύγχυση, φτάσαμε  σήμερα να κουβεντιάζουμε αν θα δεχόμαστε όλα τα παιδιά  στα σχολεία και να  οργανώνουμε ψηφοφορίες σχετικά. Έχουν μαθησιακές δυσκολίες λέει τα παιδιά των ρομά  και καθυστερούν τα υπόλοιπα.  Αυτή είναι δουλειά των δασκάλων τους. Θα βρει το σχολείο (υποχρεούται να  τη βρει) την καλύτερη λύση για να  τα βοηθήσει.  Δεν θα τα πετάξουν έξω ούτε θα τα στείλουν σε σχολεία-γκέτο! Αύριο, δυο παιδάκια μπορεί να έχουν πρόβλημα με την απόδοση τους στα  μαθήματα, γιατί στο σπίτι τους υπάρχει ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα. Θα αποφασίσει η πλειοψηφία να τα διώξει και αυτά  από το σχολείο; Aν της αφήσουμε το δρόμο ανοιχτό, ναι. Μπορεί να το κάνει κι αυτό! Το τέρας, αν του αφήσεις χώρο, εξαγριώνεται. Και ζούμε σε δύσκολη εποχή, που ευνοεί την εξαγρίωση των τεράτων. Αλίμονο λοιπόν αν δεχτούμε τέτοιες πρακτικές. Στη συνέχεια θα κάνουμε δημοψηφίσματα για το αν επιτρέπεται να κυκλοφορούν μαυράκια στην πόλη μας, μεθαύριο για το αν θα αφήνουμε να κυκλοφορεί μια εφημερίδα που ισχυρίζεται πράγματα που δεν αρέσουν και λοιπά. Όμως η  δημοκρατία δεν επιτρέπει την αυτοαναίρεση της! Προστατεύει την άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων – και ιδιαίτερα των πιο αδύναμων. Και δεν πρέπει αφήνει χώρο σε όσους πονηρά επικαλούνται το Λαό για να  καταπιέσουν τους άλλους.

Αυτονόητα πράγματα γράφω, θα μου πείτε. Ναι, αλλά είναι αυτονόητα για όλους; Βαρέθηκα να ακούω επικρίσεις για την ποιότητα της δημοκρατίας μας και για το «μπουρδέλο» τη Βουλή. Η απάντηση σε αυτά είναι κινητοποίηση για να βελτιώσουμε τη δημοκρατία- όχι να ανοίγουμε την πόρτα για να περάσουν  τα τέρατα!

του Χάρη Γούλιου

*Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος.
________________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1XZ