Από την αρχή των πολέμων μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης ανέκαθεν οι Έλληνες είτε σε επίπεδο κοινής γνώμης είτε όσον αφορά τις επίσημες διακρατικές σχέσεις στεκόντουσαν (και εξακολουθούν να στέκονται) στο πλάι του Παλαιστινιακού λαού. Όμως από τι στα αλήθεια πηγάζει αυτή η ‘’Έλληνο-παλαιστινιακή’’ φιλία; Γενικότερα, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού λάου ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής ταυτότητας χαρακτηρίζονται από έναν αντισημιτισμό ίσως και αντισιωνισμό. Φυσικά κάθε πολιτική ομάδα δικαιολογεί τα αισθήματα αυτά με βάση μια διαφορετική ιδεολογική βάση. Άτομα αριστερών πεποιθήσεων θα μπορούσαμε να πούμε ότι βλέπουν το Ισραήλ και τις πράξεις του εναντία στην Παλαιστίνη ως ακραία έκφανση του ιμπεριαλισμού και πιο έμμεσα του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Από την άλλη, μετά την άνοδο ακροδεξιών κόμματων τα τελευταία χρόνια στην πολιτική σκηνή της χώρας (ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή) αναδείχτηκε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι δυσανασχετούν με το κράτος του Ισραήλ για λόγους εντελώς διαφορετικούς και κυρίως εξαιτίας της πεποίθησης ότι μεγάλο μέρος των οικονομικών αγορών και εταιριών διαχειρίζεται από Εβραίους, έστω και αν αυτοί έχουν την Αμερικανική και όχι την Ισραηλινή ως βασική υπηκοότητα τους. Φαίνεται έτσι ότι οι Παλαιστίνιοι μοιάζουν για τους Έλληνες ως ο λαός που εκφράζει την αντίσταση απέναντι στον Ισραηλινό ιμπεριαλισμό, οικονομικό και πολίτικο.

Περά όμως απ αυτές τις γενικές αλήθειες, οι σχέσεις Ελλήνων και Παλαιστίνιων μπορούν να δικαιολογηθούν με βάση και αλλά γεγονότα και καταστάσεις. Η ύπαρξη του φύλου των Φιλισταίων την περιοχή της Παλαιστίνης είναι ένα απ αυτά. Το όνομα ‘’Παλαιστίνη’’ αυτό καθαυτό προέρχεται απ τους Φιλισταίους οι όποιοι προερχόμενοι από το φύλο των Αχαιών και την περιοχή της Μικρής Ασίας κατευθύνθηκαν στη νότια ακτή της Παλαιστίνης γύρω στον 13ο αιώνα π.χ και ίδρυσαν πέντε πόλεις ή επαρχίες. Ήταν οι επαρχίες της Γάζας, της Αζώτου, της Σκάλωνες, της Γα και της Ααρών ή Εκράν. Άλλωστε ακόμα και το όνομα ‘’Παλαιστίνη’’ έχει εμφανή ετυμολογική σημασία με το ‘’Philistines’’.

Στη σύγχρονη εποχή όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν υιοθετήσει μια πολιτική στήριξης της Παλαιστίνης. Αυτό εξηγείται εξαιτίας της προσπάθειας των ελληνικών κυβερνήσεων να διατηρούν καλές σχέσεις με το σύνολο του Αραβικού κόσμου και πιο συγκεκριμένα με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Συρία και ο Λίβανος όπου επίσης ακόμα και σήμερα είναι υπαρκτό το ελληνικό στοιχείο.

Περά απ αυτό όμως, οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκιάς οι οποίες μέχρι και ένα χρόνο πριν ήταν άριστες και δημιουργούσαν συνεχώς νέες οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές αλλά και στρατιωτικές συμφωνίες μεταξύ των δυο χώρων οδήγησαν την Ελλάδα στην υποστήριξη των αραβικών κρατών ως μια δυνατότητα εξισορρόπησης ισχύος στην ευρύτερη περιοχής της ΝΑ Μεσόγειου.

Παρόλα αυτά, μετά την αναθέρμανση των ελληνοισραηλινών σχέσεων, ως αποτέλεσμα της στενής σχέσης Ισραήλ – Κύπρου εξαιτίας των πρόσφατων ανακαλύψεων υδρογονανθράκων νότια της Κύπρου, οι σχέσεις Ελλάδας – Παλαιστίνης μπήκαν σε μια νέα φάση. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να ακροβατήσει, επιτυχώς μέχρι σήμερα, ανάμεσα στην διαχρονική φιλία με τον Αραβικό κόσμο και την αναγκαία συμμαχία με το Ισραήλ που της προσφέρει έναν ισχυρότατο σύμμαχο στην Νότιο Ανατολική Μεσόγειο που δυνητικά θα μπορούσε να της επιτρέψει την ανακήρυξη της πολυσυζητημένης ΑΟΖ τόσο στο Αιγαίο όσο και νότια της Κρήτης.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες θεωρούν ως ‘’φίλους’’ τους Παλαιστινίους κυρίως για ιδεολογικούς λόγους. Παρόλη την ελληνοισραηλινη συμμαχία που αναδεικνύεται τους τελευταίους μήνες όμως, οι Έλληνες δεν είναι έτοιμοι να δουν τους Ισραηλινούς σαν φίλους.

του Κωνσταντίνου Κουτσαντώνη
________________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-20B