Συλλέκτης γραμματοσήμων…

Το γραμματόσημο αποτελεί ένδειξη προπληρωμής αντιτίμου για ταχυδρομική μεταφορά. Συνήθως πρόκειται για μικρό, συνήθως παραλληλόγραμμο, χαρτάκι συγκεκριμένης αξίας, που επικολλάται πάνω σε ταχυδρομικό φάκελο ή σε ταχυδρομικό δέμα. Οι απεικονίσεις των γραμματοσήμων δεν περιορίζονται σε θεματολογία και εύρος χρωμάτων και σχημάτων. Τα θέματα αφορούν κυρίως την ιστορία, τη λαϊκή παράδοση, τη σύγχρονη ζωή, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την φύση της χώρας που εκδίδει τα γραμματόσημα. Χώρες όπου υπάρχει ο θεσμός της μοναρχίας απεικονίζουν συχνά στα γραμματόσημα για ευρεία χρήση την εικόνα του μονάρχη. Πέρα από το θέμα, στα γραμματόσημα αναγράφεται η χώρα που τα εκδίδει και η ονομαστική τους αξία. Πρόσφατα, έχει δοθεί η δυνατότητα έκδοσης προσωπικών γραμματοσήμων, με φωτογραφίες των ενδιαφερόμενων. Η εκτύπωση των γραμματοσήμων γίνεται με τη μέθοδο της εγχάραξης και σήμερα με τη φωτολιθογραφική μέθοδο. Για τα ελληνικά γραμματόσημα, διάσημοι χαράκτες είναι ο Τάσσος, ο Κων. Γράββαλος και η Βασιλική Κωνσταντινέα.

Τα πρώτα γραμματόσημα κυκλοφόρησαν από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1840 μετά από πρόταση του Ρόουλαντ Χιλ. Το γραμματόσημο αυτό ονομάζεται “πένι μπλακ” (penny black), καθώς απεικόνιζε προφίλ προτομής της βασίλισσας Βικτωρίας σε μαύρο φόντο και είχε ονομαστική αξία μία πένας, το αντίτιμο για την αποστολή γράμματος σε όλη την επικράτεια. Το “πένι μπλακ” δεν έφερε την ονομασία του κράτους έκδοσής του, αποκλειστικό προνόμιο που έχει διατηρήσει μέχρι και σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο, ωστόσο, απεικονίζει στα γραμματόσημά του, ανεξάρτητα από το θέμα τους, την κεφαλή του εκάστοτε μονάρχη. Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και το γραμματόσημο δύο πενών, για την αποστολή γραμμάτων στο εξωτερικό.

Τα πρώτα Ελληνικά γραμματόσημα κυκλοφόρησαν το 1861 από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και απεικονίζουν την κεφαλή του Ερμή, του Ταχυδρόμου των Θεών. Σχεδιάστηκαν από τον Άλμπερτ Μπαρ και εκτυπώθηκαν στη Γαλλία. Δεν άργησε, ωστόσο, να εμφανισθεί και παραχάραξη των γραμματοσήμων. Για την αποφυγή της παραχάραξής τους οι αρχές που τα εκδίδουν έλαβαν τα εξής μέτρα: Προσέθεσαν οδόντωση στα γραμματόσημα. Οι οδοντώσεις ποικίλλουν, συνήθως ανάλογα με το μέγεθος του γραμματοσήμου, και μετρούνται με οδοντόμετρο, συνήθως με αριθμό οδόντων ανά ίντσα. Η αρτιότητα της οδόντωσης είναι βασικό κριτήριο για τη συλλεκτική αξία τους. Χρησιμοποίησαν υδατογράφημα στα γραμματόσημα. Το υδατογράφημα αυτό δημιουργείται με κατάλληλη διάταξη των ινών του χαρτιού κατά τη στιγμή κατασκευής του και είναι αόρατο υπό κανονικές συνθήκες.

Ωστόσο, διακρίνεται πολύ καθαρά, αν το γραμματόσημο κοιταχθεί έχοντας μια ισχυρή φωτεινή πηγή στο πίσω μέρος του. Επικάλυψαν μέρος ή όλη την επιφάνεια των γραμματοσήμων με φωσφορίζουσες ουσίες, ή πρόσθεσαν ειδικές φωσφορίζουσες ίνες (fils de soie) στον χαρτοπολτό. Το γραμματόσημο, όταν τοποθετηθεί σε επιστολή ή δέμα, σφραγίζεται από το αντίστοιχο ταχυδρομικό γραφείο αποστολής. Η σφραγίδα αυτή έχει επισήμανση τόσο για την τοποθεσία του, όσο και για το χρόνο αποστολής.