Το 1993 ο Μ. Χατζιδάκις είχε κάνει τη θρυλική, σήμερα, συναυλία κατά του ναζισμού. Τότε κανείς δεν είχε δώσει σημασία και αυτό γιατί όλοι νόμιζαν ότι το αβγό του φιδιού δεν υπάρχει στην Ελλάδα και ας επέμενε να μας το επισημαίνει αυτός ο σύγχρονος Διογένης.

Το 1998 στα χωριά παλιό Κεραμίδι, Πουλίτσα και Γιαννιτσοχώρι αγρότες σκάρωσαν πρόχειρα αλλά πρότυπα για την εποχή τάγματα εφόδου για να διώξουν τους αλβανούς μετανάστες από την περιοχή τους. Με αφορμή αυτό το γεγονός έγινε τότε και δημοσκόπηση και βρέθηκε ότι εννιά στους δέκα Έλληνες ήταν υπέρ της απέλασης των μεταναστών.

Ήταν το πρώτο χτύπημα, τα ρόπαλα άρχισαν να κροταλίζουν.

Photo: descontinue/Flickr

Το 2003 στη νέα Μηχανιώνα ξέσπασαν μεγάλες αντιδράσεις με αφορμή τον μαθητή Οδυσσέα Τσενάι αλβανικής καταγωγής. Βλέπετε πολλοί κάτοικοι της πόλης αντέδρασαν και αντέδρασαν βάρβαρα για την εποχή, επειδή ένα παιδί που ήταν ο καλύτερος μαθητής αλλά άλλης εθνικότητας θα σήκωνε τη σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Αυτή η περίπτωση που ταλάνισε τον τόπο για καιρό ήταν η ένδειξη ότι τα μαχαίρια άρχισαν να ακονίζονται.

Το 2004 ήταν μία χρονιά με πολλά ορόσημα. Πρώτα απ΄ όλα οι Ολυμπιακοί Αγώνες που μας έδωσαν την ευκαιρία να ανοίξουμε τη χώρα μας και να δείξουμε πόσο φιλόξενοι είμαστε, άσχετα βέβαια που υπήρξε πτώση αντικειμένων στον τελικό του «ταεκβοντό» ή που κάποιοι εκφώνησαν τον εθνικό ύμνο την ώρα που ακουγόταν ο ιταλικός στον τελικό του πόλο γυναικών.

Έναν μήνα λοιπόν μετά τους ολυμπιακούς έγινε ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ελλάδας-Αλβανίας στον οποίο χάσαμε. Και επειδή χάσαμε από την Αλβανία έγιναν βίαια και σκληρά επεισόδια κατά Αλβανών με αποκορύφωμα την περίπτωση Κλαδή που βγήκε με το μαχαίρι στους δρόμους να εκδικηθεί για την «εθνική ταπείνωση», ήταν τότε που ο Παναγιώτης Ψωμιάδης είπε για να δικαιολογήσει τα έκτροπα: «Προκλήθηκε το φιλότιμο των Ελλήνων».

Η ανοχή στα «όπλα» είχε ήδη αρχίσει.

Το 2008 μία γυναίκα καθαρίστρια από τη Βουλγαρία δεχόταν επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο από «αγνώστους». Το όνομά της Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η κυρία αυτή ήταν γραμματέας της παναττικής ένωσης καθαριστριών. Πολύχρονοι δικαστικοί αγώνες έφεραν ως αποτέλεσμα να δικαιωθεί μόλις φέτος πρωτοδίκως.

Το αβγό του φιδιού άρχιζε να ραγίζει.

Επιπλέον θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στις θεωρίες συνομωσίας που άνθισαν όλα αυτά τα χρόνια και προέρχονταν από εθνικιστές που περιόδευαν σε όλα τα τοπικά κανάλια της χώρας πουλώντας τα βιβλία τους με Ελ, δαίμονες, ελοχίμ και νεφελίμ που μας ψεκάζουν ή χάλκινα βιβλία που τα κρατάν γενειοφόροι υπερήλικες Εβραίοι. Όλα αυτά τα γελοία έκαναν πολλούς σημερινούς ψηφοφόρους της Χ.Α. να βγαίνουν τα βράδια και να κυνηγάν φιδάνθρωπους!

Έτσι μέσα σε αυτό το κλίμα η ιδεολογία του φασισμού για την όποια ο Benedetto Croce είχε πει: «Oτι είναι μία επικίνδυνη και κυνική ιδεολογική φρασεολογία σχολικού επιπέδου γεμάτη αγραμματοσύνη σύγχυση και χυδαία δημαγωγία. Μία δήθεν σύγχρονη αλλά ουσιαστικά μία μουχλιασμένη ψευτοεπανάσταση που εν ονόματι ενός φωτεινού μέλλοντος οδηγεί την κοινωνία τροχάδην στον πιο σκοτεινό μεσαίωνα», βρήκε πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί και να μας φέρει στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Εμείς οι υπόλοιποι Έλληνες έπρεπε να σκοτωθεί ένα παλικάρι, ένας Έλληνας, από αυτούς τους ναζί για να αρχίσουμε να ξυπνάμε γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν ακούγαμε για τις παραπάνω περιπτώσεις λέγαμε ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές και φασίστες. Συντηρούσαμε δε τη φρεναπάτη μας τραγουδώντας αδιάφορα το ρεφρέν από «το Ακορντεόν» του Μ. Λοϊζου: Δεν θα περάσει ο φασισμός.

Να που πέρασε και τώρα μας αφήνει τα απορρίμματά του.

του Παύλου Αλεξιάδη
__________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-2q4