Μέσα στο γκρίζο τοπίο των  καθημερινών ειδήσεων, η  εικόνα αυτού του Ιβίσκου που άνθισε μέσα στις στάχτες ενός ηφαιστείου κάπου στη Σουμάτρα θα έλεγε κανείς ότι είναι εντυπωσιακή. Νομίζεις  κοιτώντας τη πως είναι προϊόν φωτομοντάζ, φτιαγμένη με κάποια μέθοδο σαν αυτές που χρησιμοποιούν στις ασπρόμαυρες ταινίες όταν ο σκηνοθέτης θέλει να τονίσει  με χρώμα μόνο κάτι που ο ίδιος θεωρεί σπουδαίο. Όμως είναι αληθινή, είναι προϊόν της ίδιας της φύσης που με την ίδια μανία την ίδια στιγμή που εκτοξεύει τόνους καυτής λάβας από τα έγκατά της γεμίζοντας στάχτη τα πάντα γύρω, δεν ξεφεύγει από το πρόγραμμά της και το άνθος του κατακόκκινου ιβίσκου θα ανθίσει στην ώρα του ακόμα κι αν είναι το μοναδικό χρωματιστό δημιούργημα σε ακτίνα χιλιομέτρων και θα ξεχωρίσει.

Photo: Reuters

Και λοιπόν, πώς μπορούμε να διδαχτούμε κάτι από αυτό; Στο μυαλό μου έρχεται ο Πάμπλο Πινέδα, ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου στην Ευρώπη με σύνδρομο Down. Στη συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στο Βήμα μίλησε απλά, με λίγα λόγια αλλά η αλήθεια και η δύναμή του δεν μπορούν να μη σε κάνουν να σκεφτείς. Ένας άνθρωπος που έμαθε να ζει με το σύνδρομο από μικρή ηλικία, χωρίς να κρυφτεί ποτέ, κατάφερε να μετατρέψει την αδυναμία του σε δύναμη και πιστεύοντας στον εαυτό του, οπλισμένος με αισιοδοξία,  χωρίς κανένα κόμπλεξ και έχοντας  πλέον πτυχίο στην ψυχολογία της εκπαίδευσης, γυρίζει τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις και εμπνέοντας όσους τον ακούν.

Η συνέντευξη είναι ένας οδηγός για τη ζωή, μίλησε για όλα και όταν ρωτήθηκε για την κατάσταση της Ελλάδας, η συμβουλή του για μας είναι απλή, όπως όλες του οι απαντήσεις:

«Οι Έλληνες να μη νιώθετε κόμπλεξ επειδή βρίσκεστε σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι το κόμπλεξ σας χαρακτηρίζει ως λαό. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι οι δυνατές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο σε εσάς όσο και σε εμάς τους Ισπανούς, προσπαθούν να μας επιβάλουν να αισθανθούμε κατώτεροί τους και αυτό είναι που πρέπει να καταπολεμήσουμε. Όταν βλέπεις ότι δεν είσαι σε καλή κατάσταση και αισθάνεσαι αδύναμος, πρέπει να σκέφτεσαι τα δυνατά σου σημεία. Να σκέφτεσαι συνέχεια πώς θα το ξεπεράσεις και να κάνεις την αδυναμία δύναμη».  

Τέλος ο Πάμπλο μιλάει για το θεό περικλείοντας σε τρεις κουβέντες όλη την ανθρώπινη ματαιοδοξία, λέγοντας πως αν υπάρχει θεός, θα μας βλέπει προφανώς από κάπου εκεί ψηλά και θα έχει σκάσει από τα γέλια απορώντας γιατί εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τέτοιο χαμό εδώ κάτω αφού θα έρθει μια μέρα που όλοι θα πεθάνουν και θα  πάμε πάλι σε αυτόν.

Κάποιοι απορούν που έχουν κρυφτεί οι πνευματικοί άνθρωποι στη χώρα μας, γιατί δεν βγαίνουν να μιλήσουν, να εμπνεύσουν, να μας δώσουν ελπίδα στις σκοτεινές εποχές που ζούμε… Εγώ απλά απορώ και θα ήθελα να ρωτήσω τον Πάμπλο ποιο είναι το μυστικό και ανθίζει ο Ιβίσκος μέσα στη στάχτη της Σουμάτρας ενώ ο δικός μου στο μπαλκόνι, χρόνια τώρα με το ζόρι τη βγάζει καθαρή. Σίγουρα θα ξέρει να μου πει, κι ας μην είναι «πνευματικός άνθρωπος.»

του Μάριου Καπατσούλια
__________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-2r7