Με σόκαρε. Το βλέπω και το ξαναβλέπω και προσπαθώ να κρατήσω τις αποστάσεις από το γεγονός, εθισμένος όπως όλοι στην πρόσληψη της εικόνας ως καθαυτό περιεχόμενο και συμβάν. «Το θέαμα υποτάσσει τους ζώντες ανθρώπους στο μέτρο που η οικονομία τους έχει ολοκληρωτικά καθυποτάξει» τσιτάρω από τον Γκυ Ντεμπόρ και αναρωτιέμαι την ίδια στιγμή:

Για το σημαίνον ενός νέου ανθρώπου που έχει πέσει στην άσφαλτο και δέχεται απανωτά χτυπήματα από ένα γκλοπ που ανεβοκατεβαίνει αχόρταγο πάνω στο κεφάλι του και για το σημαινόμενο που προβάλλει ο ένστολος των ΜΑΤ, ο οποίος μέσα σε έναν ορατό και αόρατο γήπεδο μέσα στο οποίο έχει μεταβολίσει από παιδί τις ορμές και τα πιστεύω του, παίρνει φόρα και σουτάρει το κεφάλι του ανθρώπου που κείται, με σκοπό πιθανώς να σημειώσει τέρμα και να πανηγυρίσει κάποιο είδους έπαθλο.
Αναφέρομαι στο βίντεο που τράβηξε με το κινητό της τηλέφωνο μία διαδηλώτρια στην πορεία της Τετάρτης και λόγω της απεργίας των ΜΜΕ – ήταν ημέρα Γενικής Απεργίας- αναμεταδιδόταν για 16 ώρες, στον κόσμο του διαδικτύου και μόνον.

Να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: Δεν είμαι κατά της βίας, καθώς μία τέτοια θέση θα απείχε από την πραγματικότητα, χωρίς πολλές αναλύσεις. Αντιλαμβάνομαι το ρόλο της επαναστατικής βίας, καθώς και αυτής από την πλευρά ενός συστημικού μηχανισμού, για να διατηρήσει την κυριαρχία και την ύπαρξή του. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για πολιτική βία. Αντιλαμβάνομαι τον ανορθολογισμό και την εκτροπή από το δίπολο «Θέση – Αντίθεση», άλλωστε εδώ είναι Βαλκάνια και ποια συζήτηση θέσεων κράτησε πάνω από 10 λεπτά;

Όπως αντιλαμβάνομαι τη βία που άσκησαν στις κοινωνίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης η κρίση του 2008 και η παρούσα – είναι τα σπασμένα από μια ξοφλημένη οικονομία κερδοσκοπίας χωρίς φραγμούς. Αλλά και τη βία μίας απεργίας που ακινητοποιεί Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αεροπλάνα αντιλαμβάνομαι – με το ίδιο σκεπτικό, έχουν ενσωματώσει πολιτικό περιεχόμενο.

Αυτό που με σόκαρε και με σοκάρει, είναι η βία χωρίς περιεχόμενο. Ο χουλιγκανισμός, που εφευρίσκει ανύπαρκτες συγκρουσιακές αιτιότητες, είναι πρακτικός αυτοσκοπός, απώλεια συνείδησης του πραγματικού και αυτοτροφοδοτούμενος αυτοματισμός. Σκοτώνω, άρα υπάρχω.

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, στην οδό Πανεπιστημίου, το μεσημέρι της Τετάρτης, ήταν χούλιγκανς με στολή και μισθό από το δημόσιο ταμείο, αυτοί που ξυλοκοπούσαν κι εκτός από τον διαδηλωτή με το κεφάλι του οποίου έπαιζαν μπάλα, έστειλαν στην εντατική έναν 30χρονο για τον οποίο ελπίζω – γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο- να επιζήσει.

Κανείς δεν έμαθε τίποτε από τον Δεκέμβρη;

Μπορεί κανείς να δει το βίντεο εδώ.

Πηγή: protagon.gr