Έχουν ακουστεί πολλά για την περίφημη δήλωση του Γιώργου Νταλάρα, ότι δεν ψήφισε την σύζυγό του Άννα Νταλάρα. Πως λέει ψέματα, πως είναι υποκριτής, πως ψάχνει για κορόιδα κλπ. κλπ. Καμία σχέση! Το επιτελείο μας, μετά από μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα, ανακάλυψε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους η Άννα Νταλάρα έχασε την ψήφο του συζύγου της. Και σας τους παρουσιάζει!

Εκείνη την ημέρα λοιπόν, την 4η Οκτωβρίου του 2009, ο Γιώργος Νταλάρας ήταν μόνος στο σπίτι. Είχε πιεί τον καφέ του, είχε καταπιεί το κρουασάν του κι ετοιμαζόταν να βγει για να πάει να ψηφίσει. Την ώρα λοιπόν που έβαζε το κλειδί στην πόρτα, ντριν, ντριν, χτύπησε το τηλέφωνο. Κι άκουσε ο δημοφιλής αοιδός την φοβερή είδηση: Πάγωσε η τσιμινιέρα! Μάλιστα αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, η συμφορά ήταν μεγάλη. Τι να κάνει κι ο Γιώργος, μπήκε στο αυτοκίνητο, πήγε, ανασκουμπώθηκε, σήκωσε τα μανίκια, στρώθηκε στη δουλειά, τα κατάφερε. Ξεπάγωσε την τσιμινιέρα. Όλη αυτή η ιστορία ωστόσο του πήρε πολύ χρόνο, είχε πάει πια μεσημέρι.

«Εντάξει», σκέφτηκε, «προλαβαίνω να ψηφίσω». Κι έβαλε μπρος για το εκλογικό κέντρο. Ε δεν θα το πιστέψετε, στη διαδρομή επάνω τσίου τσίου το κινητό. Το σήκωσε κι άκουσε μια φωνή όλο αγωνία να του λέει: «Στην Αθήνα μεσ’ στο κέντρο φύτρωσε καινούριο δέντρο.» «Καλά, αυτό το ξέρουμε», απάντησε σχετικώς ενοχλημένος ο Νταλάρας. «Ναι Γιώργο», συνέχισε ο συνομιλητής του, «δεν ξέρεις όμως ότι το δέντρο αυτό κινδυνεύει. Θέλει να το κόψει ο Κακλαμάνης και να σκάψει υπόγειο γκαράζ.» Ήταν, βλέπετε, η εποχή που είχε πάρει φόρα ο δήμαρχος Νικήτας και δεν μαζευότανε. Θα μπορούσε άραγε να κάνει πίσω ο Νταλάρας μπροστά στην πρόκληση; Δεν νομίζω. Έσπευσε αμέσως επί τόπου, ύψωσε τον τόνο της φωνής, λογόφερε, τσακώθηκε, παραλίγο να χειροδικήσει κιόλας. Στο τέλος, το δέντρο με τα κόκκινα τα φύλλα έμεινε όρθιο.

Αλλά ήταν πλέον απόγευμα. Λίγη ώρα έμενε ωσότου κλείσουν οι κάλπες. Σφαίρα ο Γιώργος Νταλάρας με το αμάξι, βρουμ βρουμ, στάθηκε τυχερός, βρήκε και πάρκαρε δίπλα στο εκλογικό τμήμα. Τη στιγμή όμως που τράβαγε χειρόφρενο, κάτι άστραψε στο νου του. Άρχισε να οραματίζεται τον χρυσό αιώνα μιας νέας Ελλάδας, με το χρέος στο μηδέν, την ανεργία στα τάρταρα, τον τουρισμό στα ύψη, τα μάρμαρα του Παρθενώνα να επιστρέφουν στην πατρίδα. Κι όπως τα σκεφτόταν όλα αυτά, πέρασε η ώρα κι έκλεισαν οι κάλπες. Το βράδυ στο σπίτι η Αννα τον ρώτησε γλυκά γλυκά: «Ρε παιδί μου κι εσύ, πώς παρασύρθηκες και καθυστέρησες τόσο;» Ο Γιώργος την κοίταξε, αναστέναξε και της είπε: «Δεν φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει…».

του Χρήστου Ξανθάκη

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-ZY