Ένας διάλογος του κατά των καταλήψεων Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη με τον εαυτό του…

Θα διατυπώσω ευθύς εξαρχής την άποψή μου για το φαινόμενο των καταλήψεων, έτσι τουλάχιστον όπως αυτό εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας: είμαι κατά των καταλήψεων.

[Θα σας θυμίσω τι έχω δηλώσει σε συνέντευξή μου ως υποψήφιος δήμαρχος: «Εδώ βρίσκονται δύο διαφορετικές πολιτιστικές αντιλήψεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εμείς ακόμα είμαστε ένας νέος συνδυασμός και δεν έχουμε δώσει δείγματα γραφής, αλλά ο καθένας νομίζω έχει και το ύφος του. Δείτε λοιπόν ποιες είναι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχει κάνει ο δήμος μέχρι τώρα, δείτε και το ψηφοδέλτιο το οποίο κατεβάζει ο απερχόμενος δήμαρχος για να διαμορφώσετε μια αντίληψη. Ζούμε σε μια μούχλα. Το καταλαβαίνετε; Είναι μια σκουριά και μούχλα όλο αυτό το πράγμα. Το βλέπετε όπου και να κοιτάξετε. Είναι θέμα αισθητικής αντίληψης των πραγμάτων. Οι νέοι, φυσικά πρέπει να ασχοληθούμε με τους νέους. Εδώ έχουμε μια κοινωνία γερόντων. Με πολύ μικρές ικανότητες ανανέωσης, όταν βλέπει κανείς το πολιτικό προσωπικό της. Και τους βλέπεις τώρα, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να απορροφηθούν, να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια συσσωματώσεις, συλλογικές κινήσεις που αρνούνται οποιαδήποτε συναλλαγή με οποιαδήποτε θεσμοθετημένη εξουσία, είτε αυτή είναι ο Τύπος είτε είναι ο δήμος. Ένα παράδειγμα είναι το κίνημα των ποδηλατιστών, που δεν θέλει να έχει καμία σχέση με κανέναν. Οι κάτοικοι στα Εξάρχεια, που έδιωξαν μόνοι τους τούς εμπόρους ναρκωτικών, είναι ένα άλλο. Λοιπόν, καλή είναι η αυτονομία, αλλά θα πρέπει μια πολιτεία να θεωρεί ότι έχει το καθήκον να βοηθήσει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας ή της πόλης. Ένας δήμος πρέπει να δίνει χώρο σε αυτά τα πράγματα να εκδηλωθούν».]

Αναφέρομαι, ειδικότερα, στις καταλήψεις δημόσιων χώρων, είτε πρόκειται για τα πανεπιστήμια που καταλαμβάνονται από φοιτητές αλλά και από εξωπανεπιστημιακούς είτε για τις εθνικές οδούς που καταλαμβάνονται από διαμαρτυρόμενους αγρότες…

[…είτε τον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη που καταλαμβάνεται από δεκάδες μηχανάκια, είτε ακόμη για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που καταλαμβάνονται από μη αδειοδοτημένους σταθμούς…]

…είτε ακόμη και για τη δημοτική αγορά της Κυψέλης, η οποία τελούσε, έως πρόσφατα, υπό κατάληψη από ομάδα «κατοίκων (;) της περιοχής»…

[…βάζω ερωτηματικό ως κατοίκος κι εγώ Χαλανδρίου].

Αλλά και η προ μηνός δωρεάν διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή στην Πλατεία Συντάγματος, παρά την άρνηση του Δήμου να χορηγήσει τη σχετική άδεια, κατάληψη ήταν και αυτή, αφού για κάποιες ώρες στην πρώτη πλατεία της χώρας δεν έκανε κουμάντο ούτε η δημοτική Αρχή της πρωτεύουσας ούτε η κυβέρνηση της χώρας αλλά οι χρυσαυγίτες…

[…και για την οποία κατάληψη των χρυσαυγιτών, σας προλαβαίνω, δεν ζήτησα τη συνδρομή της αστυνομίας αφού ήταν ήδη ψυχή τε σώματι παρούσα].

Νοείται άραγε σε μία δημοκρατία δικαίωμα κατάληψης δημόσιου χώρου;

[Επειδή οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες διαφέρουν από τις άμεσες δημοκρατίες της αρχαιότητας, ας θέσουμε το ερώτημα έτσι: νοείται άραγε σε μια δημοκρατία δικαίωμα κατάληψης δημόσιου χώρου από την Γαλλική Επανάσταση και μετά; Η δημοτική αρχή της Αθήνας έχει μέγιστη υποχρέωση να παίρνει έμπρακτη θέση σε ζητήματα δημοκρατίας.] 

Η απάντηση είναι αρνητική. Αφού ο δημόσιος χώρος εξ ορισμού ανήκει στο σύνολο των πολιτών, τις επιμέρους ειδικότερες χρήσεις του τις αποφασίζει η εκάστοτε αρμόδια, άρα και δημοκρατικά υπεύθυνη, εκλεγμένη, Αρχή.

[Δεν είμαι αχάριστος. Σας είπα ήδη για τους κατοίκους των Εξαρχείων και ως πολίτης νιώθω υποχρέωση να τους απευθύνω τις δημόσιες ευχαριστίες μου. Κοιτάξτε, όμως, πώς αντιστρέψαμε το κλίμα. Κοιτάχτε πως βελτιώθηε η ζωή των δημοτών με τη δράση των Ατενίστας αλλά και πως έφυγε η μούχλα με τις διάφορες εθελοντικές πρωτοβουλίες πολιτισμοού στα πλαίσια λειτουργίας του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου. Κοιτάχτε πως εμπνεύσαμε τους εκάστοτε αρμόδιους υποστηρικτές των προσπάθειών μας από τα social media ώστε να φτιαχτούν έργα ζωγραφικής για τις προσόψεις των κλειστών μαγαζιών του κέντρου και να χρησιμοποιηθούν ως ανάχωμα στην κατάθλιψη. Κάπως έτσι, φαντάζομαι, έγινε ο διαγωνισμός μέσω facebook «Το σχολείο που θέλεις» όπου μια μεγάλη πολυεθνική επέλεξε τρία σχολεία της Θεσσαλονίκης για να τα βελτιώσει. Δημοκρατικά, υπεύθυνα, εκλεγμένα. Επειδή, όμως, θα μου πείτε ότι με την ίδια λογική αποφάσισε κι ο προκάτοχός μου Νικήτας Κακλαμάνης να διαμορφώσει το πάρκο στην οδό Κύπρου, τιθεται ένα ζήτημα. Η δημοκρατικά υπέυθυνη, εκλεγμένη Αρχή είχε μεν το δικαίωμα να κόψει τα δέντρα για να φτιάξει γκαράζ που θα άνηκε στο σύνολο των πολιτών αλλά αυτό δε ήταν αυθαιρεσία που, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, βοήθησε και στην δική μου εκλογή. Σας διαβεβαιώνω με κάθε ειλικρίνια ότι επί δικής μου δημαρχίας, δεν θα υπάρχουν αυθαιρεσίες, γιατί είμαι εγώ et moi droit.] 

Ο κατειλημμένος από μια ομάδα χώρος αποβάλλει αυτομάτως τον δημόσιο χαρακτήρα του, καθώς περιέρχεται στη φυσική εξουσίαση μιας μειοψηφίας που δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση και δεν εγγυάται καμιά ελευθερία για κανέναν, προπάντων για τους διαφωνούντες.

[Προπάντων για τους διαφωνούντες, το τονίζω. Διαφωνούντες στην περίπτωσή αυτή είναι, βεβαίως, και οι χρυσαυγίτες αλλά αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει την πίστη μας στους θεσμούς. Για να κατανοήσετε περισσότερο τη σκέψη μου, ο κατειλημμένος δρόμος δεν εγγυάται την ελευθερία των παραχωρησιούχων να θέσουν υγιείς κανόνες στην ανάπτυξη των υποδομών της χώρας, δεν εγγυάται την ελευθερία των μεσαζόντων να διαμορφώσουν τις τιμές των προϊόντων στις λαϊκές αγορές σύμφωνα με τις ανάγκες των δημοτών της Αθήνας. Το δε κατειλημμένο πανεπιστήμιο δεν εγγυάται την ελευθερία των επενδυτών να συνεισφέρουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να απελευθερωθούν οι φιλοπρόοδες δυνάμεις του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως για παράδειγμα οι δυνάμεις πίσω από τη σύσταση ΜΚΟ, όπου υπεύθυνοι καθηγητές και παράγοντες του πολιτικού βίου μεγαλουργούν].

Η περίπτωση των πανεπιστημίων αποτελεί θλιβερό παράδειγμα. Ποιος πανεπιστημιακός δάσκαλος τολμά να εκδηλωθεί εναντίον των καταληψιών, χωρίς τον φόβο ότι θα ξυλοκοπηθεί;

[Νομίζετε ότι έχουν όλοι οι καθηγητές την δυνατότητα να γίνουν συνήγοροι του Πολίτη ή συγγραφείς ή υπουργοί; Ενώ, αντίθετα, σας λέω πως ο αριστεριστής φοιτητής που τολμά να εκδηλωθεί εναντίον της Χρυσής Αυγής και που θα φάει ξύλο από το φερόμενο ως αυτοκίνητο του κ. Κασιδιάρη, ξέρει ότι η υπόθεσή του θα σταλεί στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου σύμφωνα με τον νόμο θα εξεταστεί θεσμικά στο μέγιστο επίπεδο].

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ. Και δυο λόγια για τη δημοτική αγορά της Κυψέλης. Τον περασμένο Δεκέμβρη η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας αποφάσισε ότι ήλθε πια η ώρα, έπειτα από πολυετή κατάληψη, η δημοτική αγορά να αποδοθεί στους πραγματικούς δικαιούχους της που δεν είναι άλλοι από τους Κυψελιώτες.

[Όπως έχω πει σε παλαιότερη συνέντευξή μου «αναγκαστικά πρέπει να ενισχύσουμε τη συμμετοχή των δημοτών, γιατί δεν υπάρχουν και λεφτά για πάρα πολλά πράγματα. Έχει τελειώσει το μοντέλο του δήμου που παρέχει υπηρεσίες και εμείς τις λαμβάνουμε παθητικά. Μέσα από μορφές οργανωμένου εθελοντισμού μπορείς να κάνεις πράγματα που θα επιστραφούν στους δημότες. Δεν μπορούμε να ζήσουμε πια με το μοντέλο του στυλ «έχουμε μια γραφειοκρατία, η οποία παρέχει υπηρεσίες και απλώς τής ζητάμε να γίνει καλύτερη». Οι δημότες οφείλουν να μπουν μέσα στον δήμο»]. 

Το ζήτημα είχε τεθεί προηγουμένως στο αρμόδιο δημοτικό διαμέρισμα από τους εκλεγμένους διαμερισματικούς συμβούλους της πλειοψηφίας. Το τοπικό όργανο δεν κατάφερε όμως να αποφασίσει, καθώς κάποιοι τραμπούκοι, οπαδοί της κατάληψης, εισέβαλαν στο δημοτικό κτίριο και διέλυσαν τη συνεδρίαση, προκειμένου να μην αποφασίσουν οι μόνοι αυθεντικοί εκπρόσωποι των κατοίκων.

[Δηλαδή, οι εκλεγμένοι διαμερισματικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Προσθέτω εδώ πως το θέμα στατικότητας του κτιρίου είναι διαρκές αν με ρωτήσετε].

Δύο εβδομάδες μετά την ανάκτηση της αγοράς από τον Δήμο μας εστάλη και σαφέστερο μήνυμα: απόπειρα εμπρησμού των γραφείων της Δημοτικής Αστυνομίας στην Κυψέλη.

[Γι’ αυτό η Ελληνική Αστυνομία έχει παρκαρισμένο περιπολικό πάνω στη Φωκίωνος Νέγρη μπροστά από τη Δημοτική Αγορά για να την προστατεύσει, αφού πρώτα την ανέκτησε και την απέδωσε στους Κυψελιώτες που αντικρίζουν το κλειστό κτίριο και μένουν ικανοποιημένοι που πλέον δεν αποτελεί εστία παρανομίας αλλά ούτε επιβαρύνοται με την κατάχρηση του ρεύματος για αμφιβόλου ποιότητας και ύποπτου χαρακτήρα δράσεις. Σας διαβεβαιώνω ότι η απόπειρα εμπρησμού των γραφείων της Δημοτικής Αστυνομίας ήταν πιο σοκαριστική ακόμα κι από την πορεία μηχανών με επιβάτες που κρατούσαν σημαίες της ΧΑ. Δεν θα υποχωρήσουμε μπροστά στις προκλήσεις. Επιπλέον, θέλω να πω με κάθε σοβαρότητα ότι δεν είναι δυνατόν να έχει μπει τάξη στις χρήσεις των καφετεριών της περιοχής, να έχουν αντιμετωπιστεί θέματα κοινής ησυχίας και πρόσβασης στα πεζοδρόμια και τους χώρους πρασίνου και να παραμένει η Δημοτική Αγορά σαν τη μύγα μες στο γάλα].

Αυτά μάλλον δεν τα γνωρίζει ο κ. Θανάσης Χειμωνάς, ο οποίος πρόσφατα έγραψε ένα νηφάλιο άρθρο για την κατάληψη της αγοράς της Κυψέλης. Ισως να μη γνωρίζει ούτε ότι η αγορά «βιολογικών προϊόντων» που λειτουργούσε εκεί κάθε Σάββατο δεν είχε άδεια• ότι τα προϊόντα πωλούνταν χωρίς να χορηγείται απόδειξη στους αγοραστές• χωρίς να γνωρίζουμε εάν οι πωλητές ήταν πραγματικοί παραγωγοί και βεβαίως χωρίς κανένας να είναι σε θέση να διαβεβαιώσει υπεύθυνα τους καταναλωτές για το εάν τα προϊόντα ήταν καν βιολογικά.

[Αναρωτιέμαι, οι υποτιθέμενοι «αυτοδιαχειριστές» γιατί δεν τα πήραν από τα Lidl;]

Ερωτήματα όμως ανακύπτουν και για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διεξάγονταν εκεί. Ποιος αποφάσιζε για την εκδήλωση; Ποιανού συγγραφέα και ποιου εκδοτικού οίκου το βιβλίο θα παρουσιαζόταν; Ποιοι άραγε συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι είχαν κατά καιρούς αποκλειστεί; Με βάση ποια κριτήρια και ποιους κανόνες;

[Ως γνωστόν, η αγορά του βιβλίου είναι τέλεια οργανωμένη και ο παρεμβατισμός μιας παράνομης μειοψηφίας θα τραυμάτιζε την αξιοπιστία της. Είναι δυνατόν να μην παρουσιάζονται τα βιβλία ανθρώπων με έντονη παρουσία στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα έγκυρα ΜΜΕ, άνθρωποι οι οποίοι υπήρξαν ανέκαθεν αρωγοί των πρωτοβουλιών του δήμου; Πώς θα πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά της πόλης μας, όταν αντικρίζουν τον αποκλεισμό από τραμπούκους και οπαδούς καταλήψεων; Σας λέω, επιπλέον, κι αυτό: αν ήθελε ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης να παρουσιάσει τα βιβλία του και στη Δημοτική Αγορά, ποιος είναι αυτός που θα του στερούσε το δικαίωμα; Μας απασχολεί, ξέτετε, πολύ το θέμα των αποκλεισμών. Δεν γίνεται ο δημόσιος χώρος να αγνοεί αυτά που η ιδιωτική πρωτοβουλία αναδεικνύει].

Θέτω τα ερωτήματα αυτά γιατί, τελικά, το πρόβλημα με την κατάληψη της αγοράς στην Κυψέλη είναι το ίδιο σε κάθε κατάληψη: ο καταληψίας δεν δεσμεύεται από κανέναν κανόνα και έναντι ουδενός.

[Εγώ, φερ’ ειπείν, είχα δεσμευτεί ότι θα καθαρίσω την πόλη σε έναν μήνα. Αν, λοιπόν, δεν καθαρίσω την Δημοτική Αγορά από τους καταληψίες, έχετε κάθε δικαίωμα να με θεωρήσετε και μένα καταληψία, έτσι δεν είναι; Και ύστερα, υπάρχουν και οι δεσμεύσεις μας απέναντι στους δανειστές μας αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί δεν μου το επιτρέπει ο θεσμικός μου ρόλος].

Από τον περασμένο Δεκέμβρη έχω επανειλημμένα δεσμευτεί ότι η δημοτική αγορά θα λειτουργήσει προς όφελος όλων των κατοίκων της Κυψέλης – ως αγορά αγαθών αλλά και «αγορά» ιδεών• και ότι θα διατηρήσουμε κάθε επωφελή για τους κατοίκους δραστηριότητα.

[Υπάρχουν τόσα παραδείγματα, όπως πχ το Free Thinking Zone που μπορεί ο δήμος να λάβει υπόψη. Επιπλέον, ο κάτοικος θα ξέρει ότι οι ιδέες σ’ αυτήν την αγορά έχουν γνησιότητα και συμβάλλουν στην προσπάθεια της χώρας να άρει τα αδιέξοδα, τα βιβλία που διακινούνται και τα προγράμματα που προκρίνονται είναι επιλογές του ίδιου του δημότη, δικές του επιλογές, μέσω της εκλεγμένης Αρχής].

Παράλληλα, επειδή το κτίριο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο και έχει υποστεί πολλές ταλαιπωρίες, θα χρειαστεί να γίνουν κάποιες εργασίες.

[Εδώ ο δήμος πρέπει να μπει μπροστά. Θα μπορούσε να γίνει μια αντίστοιχη καμπάνια «Η Αγορά που θέλεις» και ο κόσμος να ψηφίσει στο facebook ποιες λειτουργίες θέλει για την αγορά και όσοι μπορούν να χρηματοδοτήσουν αυτήν την συντονισμένη προσπάθεια να το κάνουν, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη. Είμαστε, τονίζω, κατά των αποκλεισμών].

Τη δημοτική αγορά όμως θα την κρατήσουμε ζωντανή και ανοιχτή σε όλους όσοι σέβονται τους δημοκρατικούς κανόνες.

[Σε όσους δεν σέβονται τους δημοκρατικούς κανόνες θα τους απαγορεύσουμε την είσοδο και τη συμμετοχή. Πώς μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες όταν αντιδρά στις αποφάσεις τις πλειοψηφίας; Δεν είναι ότι δεν ακούμε την μειοψηφία, είναι ότι η μειοψηφία δεν καταλαβαίνει το εύρος της ελευθερίας επιλογών και ίσων ευκαιριών που έχει για να εκφραστεί].

Του Αδάμ Γιαννίκου

__________________________________________________________

Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1L6