Ο Δημήτρης Γ. Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Οι «Μέρες Αλεξάνδρειας» είναι το τέταρτο μυθιστόρημά του.

Στις 4 Αυγούστου 1914, η Αγγλία κηρύσσει τον πόλεμο στη Γερμανία και ο Έλληνας καπνοβιομήχανος της Αλεξάνδρειας Αντώνης Χάραμης υπογράφει στο Κάιρο μια σημαντική συμφωνία με το βρετανικό στρατό. Η συμφωνία με τους Βρετανούς επιτυγχάνεται χάρη στη μεσολάβηση του Λιβανέζου Ελιάς Χούρι, ο οποίος γνωρίζει στον Αντώνη και την κατοπινή μετρέσα του, τη Γαλλοελβετίδα Υβέτ Σαντόν. Έτσι ξεκινά το μυθιστόρημα του (μη Αλεξανδρινού) Στεφανάκη που επιχειρεί να αναβιώσει μια ολόκληρη εποχή (1914-1956) στην υπό βρετανική κυριαρχία Αλεξάνδρεια.

Ο ταπεινής καταγωγής Αντώνης, παντρεμένος για το «κοινό» συμφέρον με την ξεπεσμένη αριστοκράτισσα Δάφνη, έχει δυο αγόρια, τον ατίθασο Κωστή και τον φιλάρεσκο Μάχο. Ο Αντώνης ενδεχομένως υποψιάζεται, αλλά επισήμως αγνοεί ότι ο μυστηριώδης και πάντα ντυμένος στην τρίχα Ελιάς εργάζεται για τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες – όπως εξάλλου και η Υβέτ. Οι επαγγελματικές του δραστηριότητες τον απορροφούν πλήρως, αλλά νοιάζεται και για το όνομά του στην κοινωνία. Έπειτα από ένα σκάνδαλο, εξορίζει το μεγάλο του γιο στο Βερολίνο με το πρόσχημα των σπουδών. Ο Αντώνης παραμένει ο κυρίαρχος του παιγνιδιού μέχρι το 1933, όταν ένα εγκεφαλικό θα σημάνει το τέλος της σταδιοδρομίας του και την επιστροφή του Κωστή στην Αλεξάνδρεια. Από το σημείο αυτό και μετά η δράση επικεντρώνεται στον Κωστή και την Ολλανδοεβραία σύζυγό του Χάικε, καθώς και στον Μάχο που γίνεται στέλεχος των ναζί στο Μόναχο. Παράλληλα, η Υβέτ διευθύνει έναν πολυτελή οίκο ανοχής στην Αλεξάνδρεια και ο Ελιάς συνεχίζει τις αδιευκρίνιστες δραστηριότητές του, παραμένοντας ένα υπολογίσιμο μέλος της αλεξανδρινής κοινωνίας.

Η οικονομία και η πολιτική, ο πόλεμος και ο έρωτας διατρέχουν τις σελίδες του βιβλίου. Εξίσου σημαντική είναι η σκιαγράφηση της αλεξανδρινής «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας και ιδιαίτερα της ανώτερης τάξης της. Η Αλεξάνδρεια είναι τόπος συνάντησης ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τις οικονομικές ευκαιρίες και τα χαλαρά ήθη μιας κοσμοπολίτικης πόλης-λιμάνι. Ο συγγραφέας κατορθώνει να ενσωματώσει πλήθος ιστορικών και άλλων πληροφοριών στις προσωπικές ιστορίες των ηρώων του, φτιάχνοντας μια τοιχογραφία του τόπου και της εποχής. Ωστόσο, δεν εμβαθύνει στην ανάλυση των χαρακτήρων, όπως ίσως θα περίμενε κανείς από ένα ογκώδες μυθιστόρημα όπως αυτό. Η προσωπικότητα του Αντώνη, του Κωστή, του Ελιάς, της Υβέτ, του Μάχου, της Δάφνης προκύπτει από την εξέλιξη της πλοκής αλλά δεν υποστηρίζεται πειστικά από τα γεγονότα. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε για τις σκέψεις τους, πολλώ δε μάλλον για τα συναισθήματά τους. Αλλά και η πόλη λειτουργεί μόνο ως πεδίο των εξελίξεων και όχι ως παράγοντας που παρεμβαίνει και προωθεί τη  διαμόρφωση της τύχης των ηρώων και την έκβαση των υποθέσεών τους.

Συμπερασματικά, οι «Ημέρες Αλεξάνδρειας» είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο, γραμμένο από έναν συγγραφέα που χειρίζεται άριστα το λόγο και χρησιμοποιεί επιδέξια το υλικό του. Οι αδυναμίες που εντοπίσαμε στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στην ανάδειξη αυτής της μυθικής για τους Έλληνες πόλης ίσως να μην σας εμποδίσουν να το απολαύσετε.

Βασιλική Χρίστη
__________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-1LS