Ένας αριθμός που μόλις τον βλέπεις, σίγουρα διαστέλλεται η κόρη του ματιού σου. Είτε σε ευρώ, είτε σε δραχμές, δύσκολα κανείς θα’λεγε όχι. Όμως αυτό το 1.000.000 δεν αναφέρεται σε ποσό χρηματικό, δυσεύρετο εξάλλου στις μέρες μας. Είναι ένας αριθμός, ένα όριο που έρχεται να καλύψει ένα πολύ σημαντικό ευρωπαϊκό έλλειμα, όχι όμως με όρους προϋπολογισμού. Είναι η αριθμητική ρήτρα της πολύπαθης Συνθήκης της Λισαβόνας, που έρχεται να διορθώσει, όπως-όπως είναι η αλήθεια, το δημοκρατικό έλλειμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εδώ και λίγες ημέρες, έχει ξεκινήσει και επίσημα η συλλογή υπογραφών (ναι, ξέρω, βαρέθηκες τα Sign my cause του facebook, αλλά αυτό πιάνει όντως τόπο) από πολίτες όλων των κρατών μελών της ΕΕ, για 13 πρωτοβουλίες πολιτών, που επιθυμούν να διαμορφώσουν, τρόπο τινά, την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δίνει το δικαίωμα στους πολίτες της ΕΕ, αν συγκεντρώσουν ένα εκατομμύριο υπογραφές, από τουλάχιστον 7 κράτη-μέλη, να διεκδικήσουν από την Επιτροπή να τοποθετηθεί νομικά επί του αιτήματός τους, εφόσον φυσικά άπτεται των αρμοδιοτήτων της, δηλαδή αφορά στο περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, τις μεταφορές κ.ά. Μόνη προϋπόθεση για την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών είναι να συγκροτηθεί μια αρχική επιτροπή από τουλάχιστον 7 πολίτες. Τόσο απλό το ECI, όχι σαν το PSI.

Ενώ στη χώρα μας αμφισβητείται ακόμη και από βήματος του Κοινοβουλίου, η πλήρης ελευθερία γνώμης των βουλευτών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο οργανισμός με τις αδυναμίες και τις παθογένειές του, προσφέρει στους πολίτες την οδό να διεκδικήσουν και με ένα άλλο τρόπο, νομοθετικές πρωτοβουλίες.  Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος, είναι ένα όμως αρκετά σημαντικό εργαλείο στα χέρια της κοινωνίας των πολιτών, που συχνά ήταν αποκλεισμένη από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στις Βρυξέλλες, αν δεν ήταν εγκλωβισμένη δηλαδή ανάμεσα στις μάχες των lobbies.

Ασφαλώς, τα συναισθήματα των περισσοτέρων το τελευταίο διάστημα για την ΕΕ, δεν είναι τα καλύτερα δυνατά. Αλλά όπως δεν αποκηρύσσεις τη Δημοκρατία και τις μεθόδους της, εκτός αν είσαι Χρυσαυγίτης, επειδή διεφθαρμένοι και ανίκανοι πολιτικοί δεν στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων, έτσι και δεν απεμπολείς το δικαίωμα που σου παρέχεται εντός της ΕΕ για να διεκδικήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πάψεις να ασκείς κριτική και να διεκδικείς σε άλλα επίπεδα.

Είναι μερικές αλλαγές δηλαδή, ίσως όχι οι σημαντικότερες (ίσως πάλι και να είναι), που μπορείς να κάνεις και από τον καναπέ, από την καρέκλα, από το κινητό, με ένα απλό κλικ. Δεν είναι όλα δρόμος ή τίποτα.

Η πρώτη καταγεγραμμένη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών που ζητά τη στήριξη μέσω της ιστοσελίδας www.f2020.eu, είναι η FRATERNITE2020, (μηδενικού budget) μια πρωτοβουλία νέων που διεκδικούν περισσότερα και καλύτερα προγράμματα ανταλλαγής, αυξημένο προϋπολογισμό για την κινητικότητα των νέων και καλύτερο έλεγχο αυτών των προγραμμάτων.  Διεκδικούν, σε πρώτη φάση, το 3% αντί του 1,6% του κοινοτικού προϋπολογισμού για τα προγράμματα ανταλλαγής (τα πρωην ERASMUS, Comenius, DaVinci, Νέα Γενιά σε Δράση), ως ένα μέσο να μειωθεί η ανεργία των νέων και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή και κατανόηση στην Ένωση.

Μια δεύτερη έχει να κάνει με τη διατήρηση του νερού ως δημόσιο αγαθό. Οι διοργανωτές καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, το οποίο είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ, και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους. Μπορούμε να συμβάλουμε στην προσπάθεια, αφού ενημερωθούμε από την ιστοσελίδα www.right2water.eu.

Να πως μπορεί το 1.000.000 να αλλάξει (λίγο) τη ζωή σου. Kαι να βοηθήσει και στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας που έχουν άλλοι (βλ.Ισλανδοί) και θα χρειαστούμε κι εμείς. “Τι σκέφτεστε;”. Post, like, share. Sign.

του Ιωακείμ Βράβα

*Ο Ιωακείμ Βράβας είναι πολιτικός επιστήμονας.
________________________________________________________________
Shortlink: http://wp.me/p1eFQy-21e